Freddie Mercury
Van Wikipedia
|
|
||
|---|---|---|
 |
||
| Standbeeld van Freddie Mercury in Montreux | ||
| Volledige naam | {{{volledige naam}}} | |
| Bijnaam | {{{bijnaam}}} | |
| Geboren | 5 september 1946, Stone Town, Zanzibar | |
| Overleden | 24 november 1991, Londen, Engeland | |
| Geboorteland | {{{land}}} | |
| Jaren actief | 1970 - 1991 | |
| Genre(s) | Rock/Pop | |
| Instrument(en) | zang gitaar piano |
|
| Label(s) | {{{label}}} | |
 [Lover of Life, Singer of Songs Officiële website] |
||
 IMDb-profiel |
||
 All Music Guide-profiel |
||
|
|
||
| Functie(s) | leadzanger Songwriter |
|
| Jaren actief | 1970 - 1991 | |
| Inactief vanwege | ||
|
|
||
Freddie Mercury geboren als Farrokh Bulsara (Zanzibar, 5 september 1946 - Londen, 24 november 1991) was een Brits popmusicus. Hij werd bekend als de zanger en 'frontman' van de groep Queen en groeide in die hoedanigheid uit tot één van de populairste popartiesten aller tijden.
Inhoud |
[bewerk] Jeugd
Farrokh Bulsara werd geboren op Zanzibar waar zijn vader werkte voor de Britse koloniale overheid. Zijn voorouders waren oorspronkelijk Parsi: in India wonende aanhangers van het zoroastrisme de oude staatsgodsdienst van Perzië. Tijdens de verovering van Perzië door de Arabieren in de 7e eeuw en de daaropvolgende veelal afgedwongen bekering tot de islam vluchtten vele Perzen naar India waaronder ook de voorouders van Farrokh Bulsara.
Zijn vroege jeugd bracht hij in Panchgani,India door. Daarna (1963) verhuisde zijn familie naar Engeland en woonde hij in Londen. Na zijn middelbare school bezocht Farrokh de kunstacademie waar hij afstudeerde in design. Naast zijn kunststudie studeerde hij ook piano en zang en trad in zijn vrije tijd op in gelegenheidsbandjes.
[bewerk] Queen
In 1968 besloten Brian May en Tim Staffell, beiden student aan het London's Imperial College, een groep te vormen. Brian plaatste een advertentie op het college prikbord voor een "Ginger Baker Type" drummer. Een medisch student, Roger Taylor, genaamd deed auditie en kreeg de plaats achter de drums. Ze noemden de groep Smile. Tim Staffell was student aan het Ealing College of Art met als goede vriend ene Farrokh Bulsara die zich inmiddels Freddie noemde en introduceerde hem aan de band en werd al snel een fan van de band. In 1970 besloot Tim Staffell er de brui aan te geven want er scheen niets te gebeuren voor de band. Tim vertrok en sloot zich aan bij een band Humpy Bong genaamd. Freddie vertrok bij zijn band Wreckage en sloot zich aan bij Brian en Roger. Het begin was daar.
[bewerk] Jaren '70
Inmiddels heeft Farrokh Bulsara zich de artiestennaam Freddie Mercury gegeven. Verguisd door de Britse pers, maar aanbeden door een steeds groter wordende schare fans, werd Queen een van de bekendste rockgroepen van de jaren '70 en '80 van de vorige eeuw.
De muziek van Queen in de jaren 1970 werd sterk beïnvloed door klassieke muziek (een van Mercury's favorieten was Chopin), maar ook door onder meer Jimi Hendrix en The Beatles. Mercury's spectaculaire kostuums waren onder andere geïnspireerd door het Russisch Ballet van rond 1910 (Nijinsky). De piano van Mercury en de zelfgebouwde gitaar van May waren het herkenningsgeluid van de groep. De Queenhit Bohemian Rhapsody was vergezeld van een van de eerste videoclips en lange tijd tevens een van de langste clips.
Eind jaren '70 verdween het klassieke element grotendeels en gebruikte de groep voor het eerst synthesizers, discoritmes en werd er soms explicieter over seks gezongen.
[bewerk] Jaren '80
De biseksuele geaardheid van Mercury was voor niemand een geheim, al had Mercury dit aanvankelijk jaren ontkend. In de jaren '80 leek hij dit niet meer te willen verbergen. De soms haast mystieke uitstraling van de zanger (lang zwart haar, zwarte nagellak, Japanse kimono's etc.) maakte plaats voor een dikke snor, leren broeken en petjes, en de feesten die de groep geregeld gaf waren meer dan berucht. Ironisch genoeg zorgden de dikke snor en leren kleding in Latijns-Amerika voor een groeiende populariteit van zowel Freddie als Queen omdat deze kenmerken daar een macho imago hebben.
In het begin van de jaren '80 leek de groep snel Europese fans te verliezen, terwijl in Amerika de fans juist toestroomden. In 1984 bleek de groep in Europa weer toe te gaan slaan. I want to break free, geschreven door bassist Deacon, had een bijzondere videoclip, waarin de leden van Queen als vrouwen verkleed waren. Tegen de verwachting in was dit geen idee van Mercury, bleek achteraf, maar van drummer Taylor. Het album The Works uit 1984 werd Queens best verkopende album tot dan toe.
In 1985 vond Mercury de tijd om, los van Queen, een aantal persoonlijke nummers te schrijven en op plaat te zetten. Resultaat is het album Mr. Bad Guy. Saillant detail is dat hij in de linernotes de overige leden van Queen hartelijk dankte voor "not interfering".
[bewerk] Live Aid 1985
In juli 1985 gaf de groep een spectaculair optreden tijdens Live Aid. Over dit optreden en op deze dag nog schreef Mercury het nummer One Vision, waarop hij zijn bewondering voor de saamhorigheid van artiesten en publiek op Live Aid aangeeft. Achteraf bleek dit optreden ook bij het publiek een enorme kick te hebben gegeven. Vanaf 1986 werden hun albums (onder andere The miracle, A kind of magic) weer goed verkocht, ook in Europa, en in 2004 werd dit optreden bij een opiniepeiling van Radio 2 verkozen tot beste optreden ooit. Ook buiten Nederland is men lovend: in een enquête onder muzikanten door het Britse Channel Four, werd Queen's Live Aid concert verkozen tot het beste concert ooit[1].
[bewerk] Laatste optredens
In 1986 was de groep op tournee die eindigde in het Knebworthpark Stevenage op 9 augustus 1986 waar 150.000 toeschouwers getuige waren van het, zo bleek achteraf, laatste live optreden van Queen met Freddie. Mercury verklaarde lachend dat niemand meer zat te wachten op oude mannen op het podium (hij werd dat jaar 40). Tevens schoor hij zijn snor af en millimeterde hij zijn haar. Hij was inderdaad ouder geworden, rustiger ook, en de verhalen van wilde feesten in onder andere München verdwenen. Opmerkelijk was zijn duet in Barcelona met Montserrat Caballé, de wereldberoemde operadiva. Samen met haar maakte hij een zeker zo opmerkelijke CD genaamd Barcelona (album).
Eind jaren '80 verscheen hij nog maar zelden in de openbaarheid. In 1991 kwam de cd Innuendo uit, volgens fans van de oude stempel het beste werk sinds jaren. De begeleidende videoclip van het titelnummer gaf vooral computeranimaties te zien.
[bewerk] Ziekte en overlijden
Inmiddels werden de geruchten dat Mercury AIDS had, steeds sterker, mede vanwege het feit dat hij zelden te zien was. In de zomer van 1991 verscheen de videoclip van I'm going slightly mad, waarin de zanger weer wel te zien was. Maar ondanks make-up en pruik was duidelijk dat hij sterk vermagerd was. Hierna kwam These are the days of our lives uit. In deze clip was Freddie voor het laatst te zien op video en was het overduidelijk dat hij ernstig ziek was. De clip eindigt met de woorden I still love you, wat een ode was aan de fans die Queen steunden en bleven steunen.
Achteraf werd bekend dat het maken van de clip heel veel energie van hem had geëist, want Mercury had inderdaad aids. Pas op 23 november 1991, één dag voor zijn overlijden, werd dit officieel bekend gemaakt.
Mercury stierf op 24 november 1991 rond 19.00 uur in zijn geliefde Londense huis aan longontsteking, als complicatie van aids. Hij werd 45 jaar oud. In de laatste maanden van zijn leven voltooide hij met enorm veel wilskracht enkele songs voor de laatste Queen-CD, Made in heaven. Die CD kwam 4 jaar na zijn overlijden uit, in november 1995. In 2001 verscheen een CD-box met onder andere repetities met Montserrat Caballé. Het bleek dat Mercury tijdens zijn leven veel te bescheiden was geweest (ondanks zijn reputatie erg arrogant te zijn). Zowel vocaal als muzikaal (piano) verraste hij zelfs mensen die niets van rockmuziek wilden weten.
[bewerk] Nagedachtenis
Op Paasmaandag 20 april 1992 organiseerden de drie overgebleven leden van Queen een herdenkingsconcert ter nagedachtenis van Freddie Mercury in het Londense Wembley Stadion, het Freddie Mercury Tribute Concert. Door middel van dit concert moest geld ingezameld worden voor de Mercury Phoenix Trust, een fonds opgericht ter nagedachtenis van de zanger en met als doel de bestrijding van aids door middel van medisch onderzoek en publieke voorlichting. Onder andere traden de bands Metallica, Guns n' Roses en Extreme op en vertolkten artiesten als Robert Plant, Liza Minnelli, Roger Daltrey, Annie Lennox, George Michael en Seal bekende nummers van Queen.
Op 25 november 1996, vijf jaar na zijn dood, werd een standbeeld van Freddie Mercury onthuld in Montreux, waar hij bijzonder graag kwam en ook enige tijd heeft gewoond. Queen kwam er voor het eerst in 1978 voor opnames voor het album Jazz in de Mountain Studios. De band kocht de studio in 1979.[2] Het bronzen beeld kijkt uit over het Meer van Genève en heeft zijn rechterarm opgeheven, een houding die Freddie tijdens zijn concerten vaak aannam, als hij wilde dat het publiek meezong.
Sinds 2002 wordt er in Montreux jaarlijks het Freddie Mercury's Montreux Memorial Day muziekfestival georganiseerd op 1 en 2 september.
Op 5 september 2006, de dag dat Freddie Mercury 60 geworden zou zijn, is in Londen een groot feest georganiseerd met een speciale uitvoering van de musical 'We Will Rock You' inclusief gastoptredens en een veiling voor de Mercury Phoenix Trust.
Een dag eerder werden er een nieuwe cd ‘The Very Best of Freddie Mercury’ en een dubbel-dvd boxset ‘Lover of Life, Singer of Songs’ uitgebracht. De boxset bevat Freddie's solo video's en zijn verhaal, verteld door vrienden en familie. Op 1 september is zijn solohit 'Love Kills' opnieuw als single uitgebracht. Tenslotte is 11 september het audioboek ‘Freddie Mercury A Life In His Own Words’ verschenen.
Lesley-Ann Jones, een journalist verbonden aan de Daily Mail Rock, is met de band mee op tournee is geweest en was een vriend van de bandleden. Zij schreef een postume biografie, getiteld 'Freddie Mercury (De definitieve biografie)' (1998).[3] In het boek beschrijft radiopresentator Paul Gambaccini de avond dat hij zich realiseerde dat "Freddie Mercury ging sterven". Het was 1984 en ze zaten in de Londense (homo)nachtclub Heaven. Gambaccini vroeg hem of de ziekte van invloed was op zijn promiscue levensstijl. "Darling," antwoorde Freddie, "My attitude is, fuck it." [4]
[bewerk] Discografie
-
- Zie ook Queen discografie.
[bewerk] Albums
| Albums met hitnoteringen in de Nederlandse Album Top 20/50/100 | |||||
| Titel | Datum van release |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Mr. Bad Guy | 11-05-85 | 20 | 11 | ||
| Barcelona | 04-01-92 | 9 | 22 | ||
| The Freddie Mercury Album | 28-11-92 | 8 | 30 | Verzamelaar. In Amerika uitgebracht als The Great Pretender, met net andere tracklist . | |
| Remixes | 11-12-93 | 73 | 5 | ||
| Solo | 04-11-00 | 21 | 8 | 3CD verzamelbox. Er is tegelijkertijd ook een 10CD+2DVD verzamelbox, The Freddie Mercury Solo Collection | |
| Lover of Life, Singer of Songs: The very best of Freddie Mercury | 15-09-06 | 30 | 6 | Dubbel-CD verzamelaar. | |
[bewerk] Singles
| Singles met hitnoteringen in de Nederlandse Top 40 | |||||
| Titel | Datum van release |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Love Kills | 06-10-84 | 32 | 4 | ||
| I Was Born To Love You | 18-05-85 | 34 | 3 | ||
| The Great Pretender | 21-03-87 | 9 | 7 | ||
| Barcelona | 21-11-87 | 34 | 3 | ||
| Barcelona | re-release | 01-08-92 | 2 | 10 | |
| The Great Pretender | re-release | 05-12-92 | 18 | 5 | |
| Living On My Own (No More Brothers Remix) | 31-07-93 | 2 | 15 | ||
[bewerk] Externe links
[bewerk] Voetnoten
- ↑ BBC. Queen win greatest live gig poll (in het Engels).
- ↑ Queen biography
- ↑ Hodderheadline.co.uk: Lesley-Ann Jones
- ↑ Nostalgiacentral.com: Queen
