Auguste Forel

Van Wikipedia

Auguste-Henri Forel

Auguste-Henri Forel (La Gracieuse, 1848 — Yvorne, 1931) was een Zwitsers sociaal hervormer, entomoloog, neuroloog en psychiater. Hij is bekend geworden door zijn inspanningen voor geheelonthouding en geldt als vader van de Zwitserse psychiatrie.

Al op jonge leeftijd was Forel geïnteresseerd in insecten, in het bijzonder in mieren. Hoewel hij koos voor een carrière als arts, bleef zijn interesse altijd bestaan en heeft hij ruim 250 publicaties over insecten op zijn naam. Voor zijn onderzoek nam hij deel aan diverse expedities, onder andere naar Zuid-Amerika en Afrika. Zijn entomologisch werk is altijd goed ontvangen, onder andere door Charles Darwin.

Na zijn studie geneeskunde werd hij in München assistent van professor Bernhard von Gudden. Hij richtte zich op het onderzoek naar bepaalde hersengebieden en leverde hiertoe een forse bijdrage aan de ontwikkeling van de microtoom. Een deel van de hypothalamus werd naar hem de campus foreli genoemd. Hij beschreef als eerste de gehoorszenuw en ook de ontdekking van het neuron wordt wel aan Forel toegeschreven, hoewel hij deze eer met twee andere onderzoekers moet delen.

In 1879 werd Forel de opvolger van Eduard Hitzig als directeur van de psychiatrische kliniek Burghölzli in Zürich. Hier maakte hij zich sterk voor een menselijkere behandeling van patiënten. Hij paste hypnose toe en voerde arbeidstherapie in, voor die tijd een revolutionaire benadering. Hij hield meer dan in het verleden rekening met het psychisch welzijn van patiënten en zijn publicaties hierover hebben tot op zekere hoogte ook het werk van Sigmund Freud beïnvloed, hoewel Forel later weinig van Freuds ideeën wilde weten. Voor het welzijn van patiënt en maatschappij liet hij soms gedwongen castraties en sterilisaties uitvoeren, wat in die tijd op meer instemming kon reken dan tegenwoordig. Omdat Forel geloofde dat de ziel en de hersenen onlosmakelijk met elkaar waren verbonden, kwam hij enige malen in conflict met de Katholieke Kerk. In 1898 werd hij in Burghölzli opgevolgd door zijn voormalige student Eugen Bleuler.

Forel maakte zich niet alleen sterk voor zijn patiënten, maar hield zich ook bezig met maatschappelijk hervormingen. Hij had veel alcoholisten als patiënt en mede daardoor was hij actief in de Zwitserse beweging tegen alcoholmisbruik. Zelf was hij geheelonthouder. In 1905 publiceerde hij Die sexuelle Frage. Hierin beschreef hij de seksuele problemen die hij in de praktijk had waargenomen. Door het doorbreken van taboes en de gelijke behandeling van vrouwen hoopte hij het "seksuele probleem" op te lossen. Hij publiceerde artikelen die de wereldvrede moesten bevorderen en stelde maatregelen voor om de "roofdierennatuur" van de mens te bestrijden, waaronder prenatale diagnose en de eugenetische maatregelen die hij in Burghölzli had toegepast. Verder publiceerde hij voorstellen om het gevangeniswezen te verbeteren.

De hoogste onderscheiding van de internationale geheelonthoudersvereniging IOGT is de Auguste Forel-medaille. Van 1906 tot 1919 was Forel voorzitter van de IOGT.

In 1916 werd hij formeel socialist en in 1920 trad hij toe tot de Bahá'í-religie.