Axel Oxenstierna

Van Wikipedia

Graaf Axel Oxenstierna (Fånö bij Uppsala, 16 juni 1583 - Stockholm 28 augustus 1654) was een Zweeds staatsman.

Hij studeerde in Rostock, Jena en Wittenberg. In 1612 werd hij Rijkskanselier onder Gustaaf II Adolf van Zweden. Hij versterkte de positie van het land door vrede te sluiten met Denemarken en Rusland en een wapenstilstand met Polen. Correspondeerde uitgebreid met de Dordtse humanist en jurist Jan Rutgers (1589-1625), die een belangrijke rol speelde in de Zweedse buitenlandse politiek in de cruciale periode 1615-1625. Bracht een bezoek aan Amsterdam, en raakte bevriend met Casper van Baerle. Had de vaste overtuiging dat Zweden een sterke vloot nodig had. Benoemde de ambteloze Hugo de Groot als Zweeds ambassadeur in Parijs. Werd in 1636 voogd over Christina van Zweden, tot zij in 1644 meerderjarig was geworden. Onderhandelde met Elias Trip en Louis de Geer over de levering van wapens en de export van koper en met Andries Bicker en Jacob de Witt die in 1643 naar Zweden werden gezonden, om in de oorlog met Denemarken te bemiddelen; leverde Joan Huydecoper van Maarsseveen een adellijke titel. Was aan het einde van de Dertigjarige oorlog de leider van de politieke delegatie en wist te bewerkstelligen dat vrijwel het gehele noorden van Duitsland aan Zweden toeviel. Na de Vrede van Münster viel hij in ongenade, maar werd onder Karel X Gustaaf van Zweden in ere hersteld. Werd door Kardinaal de Richelieu als een van de meest invloedrijke politici in Europa beschouwd. Nodigde Justus Vingboons uit om aan zijn paleis in Stockholm te werken.

[bewerk] Externe link

• Het Oxenstierna Project van het Zweedse rijksarchief

Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Axel Oxenstierna op Wikimedia Commons.