Bianca e Falliero
Van Wikipedia
De opera Bianca e Falliero o sia Il consiglio dei tre van Rossini ging op 26 december 1819 in première in de Scala van Milaan. Het libretto was geschreven door Felice Romani. Het is gebaseerd op het toneelstuk Blanche et Montcassin ou Les Vénétiens van Antoine-Vincent Arnauld.
[bewerk] Karakters
- Bianca, dochter van Contareno (sopraan)
- Falliero, een generaal in dienst van Venetië (alt)
- Contareno, een Venetiaans senator (tenor)
- Capellio, een Venetiaans senator die verliefd is op Bianca (bas)
- Costanza, de min van Bianca (sopraan)
- Priuli, de Doge van Venetië (bas)
- Pisani, een lid van de Raad van Drie (tenor)
- Een officier aan het hof van de Doge (tenor)
De zangers die de rol creëerden:
- Bianca: Violante Camporesi
- Falliero: Carolina Bassi
- Contareno: Claudio Bonoldi
- Capellio: Giuseppe Fioravanti
[bewerk] Muziek
Het meest geprezen stuk uit deze partituur is het kwartet uit de tweede akte "Cielo il mio labbro ispira". Niet toevallig is dit ook het dramatisch hoogtepunt van het verhaal: Bianca komt haar geliefde verdedigen op het proces voor de Raad van Drie. Dit kwartet wordt door Stendhal de hemel ingeprezen. Zelfs de componist (en muzikaal rivaal) Giovanni Pacini verklaarde dat dit kwartet meer waard was dan zijn nieuwe opera voor Milaan, Vallace. De populariteit van dit stuk leidde ertoe dat bij de eerste opvoering van La donna del lago in Parijs dit kwartet toegevoegd werd in het tweede bedrijf (Théâtre Italien, 1825), terwijl de rest van de partituur genegeerd werd. Deze gewoonte werd zelfs nog in de twintigste eeuw toegepast (onder meer in een opvoering in Firenze in 1970).
Ook in deze opera gebruikte Rossini een eerder gecomponeerd nummer. Het gaat om de aria finale uit La donna del lago "Tante affetti, in tal momento", die Rossini slechts enkele maanden eerder componeerde voor Napels. In deze opera wordt hij "Teco resto, in te rispetto". De muziek is aangepast aan de situatie, voornamelijk in de brug-sectie.
Delen van de muziek van deze opera worden later door Rossini herbruikt. Zo zal de orkestrale introductie op de aria van Bianca "Della rosa il bel vermiglio", getransponeerd worden en als inleinding dienen van het duet "Nel suo divin sembiante" uit Il viaggio a Reims (dat duet wordt op zijn beurt herwerkt tot "Ah! quel respect, madame" in Le Comte Ory).
[bewerk] Uitvoeringen
De eerste reacties van het publiek in 1819 waren eerder lauw en de kritieken voornamelijk negatief. Het kwartet uit de tweede akte en het duet Bianca-Falliero uit de eerste akte werden het meest gesmaakt. De opera werd ondanks deze lauwe ontvangst 39 maal opgevoerd in Milaan. Dit is de langstlopende opera-seria van Rossini in Milaan. Nadien volgden verschillende opvoeringen, onder andere in Lissabon (1824), Wenen (1825) en Napels (1825). De opera bleef inhet repertoire tot 1846 (opvoering in Cagliari). Daarna verdween de opera van de affiches.
De eerste moderne uitvoering in de twintigste eeuw kwam er in 1986 tijdens het Rossini Opera Festival in Pesaro. De opvoering met onder andere Katia Ricciarelli, Marylin Horne en Chris Merrit vernieuwede de aandacht voor deze opera. Deze uitvoering werd ook op plaat vastgelegd en is nog steeds op cd te krijgen.
In 1987 werd de opera opgevoerd in het Dade County Auditorium in Miammi (7 december). De opvoeringen blijven echter schaars. In 1989 hernam het Rossini Opera Festival de productie van 1986 met onder andere Gregory kunde, Lella Cuberli en Martine Dupuy. In 2000 werd een concertante uitvoering gegeven. Dit werd gevolgd door eerste studio-opname van het werk.
In 2005 heeft het Rossini Opera Festival een nieuwe productie opgevoerd, met Daniela Barellona, Maria Bayo en Francesco Meli in de hoofdrollen.
