Carolinensiel
Van Wikipedia
Carolinensiel is een plaats in het noordoosten van de Duitse landstreek Oost-Friesland, behorend tot de deelstaat Neder-Saksen en de Landkreis Wittmund. Officieel is het een stadsdeel van Wittmund. Het ligt aan de Harle, enkele kilometers voordat dit riviertje uitmondt in de Waddenzee.
Carolinensiel werd in 1729/30 gesticht door vorst Georg Albrecht van Oost-Friesland, nadat het grondgebied gedurende de jaren daarvoor was herwonnen op de Harlebucht. De nederzetting kreeg de naam van zijn gemalin, Sophie Caroline von Brandenburg-Kulmbach. Het naamdeel -siel verwijst zoals bij de meeste kustplaatsen in Oost-Friesland naar de spuisluis (in Noord-Nederland: zijl), waarbij de nederzetting ontstond. Aan de haven werd in 1765 op initiatief van Frederik de Grote op nieuw aangewonnen land een tweede toegevoegd die de naam Friedrichsschleuse kreeg. Carolinensiel ontwikkelde zich al snel tot een van de belangrijkste zeehavens van Oost-Friesland: alleen die van Emden zou belangrijker blijven. Aan het begin van de 20ste eeuw zette het verval in, omdat grotere zeeschepen de haven niet konden bereiken.
Ten noorden van Carolinensiel werd in de jaren '50 van de 20ste eeuw een nieuwe haven met bijbehorende nederzetting aangelegd, die van Harlesiel. Sindsdien vertrekken de veerboten naar het eiland Wangerooge niet meer vanuit Carolinensiel zelf. De spoorlijn van Carolinensiel naar Jever, die in 1888 was geopend, werd in 1989 buiten gebruik genomen.
Carolinensiel is vanaf het begin van de 20ste eeuw van belang voor de visserij (met name die op garnalen, inmiddels vanuit Harlesiel), hoewel de oudste historische haven nog slechts een museumhaven is. Zowel de oude kern van Carolinensiel als het strand van Harlesiel fungeren als toeristentrekker. De middelste haven, die van Friedrichsschleuse, is een jachthaven.
