Carolus Antonius Fodor

Van Wikipedia

Carolus Antonius Fodor (Venlo, gedoopt 12 april 1768 – Amsterdam, 22 februari 1846) was een Nederlands pianist, dirigent en componist.

Antoine Fodor, een generatiegenoot van Beethoven, kreeg als kind klavecimbelles van een leraar genaamd Mannheim, en op 13-jarige leeftijd ging hij met zijn oudere broer Carolus Emanuel naar Parijs om zijn studie voort te zetten. Na mogelijk ook nog Rusland aangedaan te hebben, vestigde hij zich in 1790 in Amsterdam. In hetzelfde jaar gaf hij concerten bij Felix Meritis in Amsterdam en aan het hof in Den Haag. Hij bouwde een solide reputatie op als pianovirtuoos en muziekleraar, en verwierf een belangrijke positie in het Amsterdamse muziekleven.

In 1798 trouwde Fodor met Geertruida Tersteeg. Na de dood van Bartholomeus Ruloffs in 1801 werd hij benoemd tot dirigent van het orkest van Felix Meritis, dat hij vijfentwintig jaar leidde. Een jaar later volgde zijn benoeming als dirigent van het orkest Eruditio Musica. In 1808 werd hij door Lodewijk Napoleon voorgedragen als lid van het Instituut voor Wetenschappen, Literatuur en Schone Kunsten, de voorloper van de huidige Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen. In 1811 richtte hij, samen met Johann Wilhelm Wilms en enkele anderen, de dinsdagsconcerten in de Munt op.

Antoine Fodor was na Wilms de belangrijkste Nederlandse componist van zijn generatie. Hij componeerde onder meer drie symfonieën, een aantal pianoconcerten, veel kamermuziek waarin de piano de hoofdrol speelt, enkele liederen op Nederlandse teksten en allerlei gelegenheidswerken, waaronder een aantal cantates. Zijn opera Numa Pompilius is verloren gegaan. Zijn vroege werken sluiten aan bij de stijl van Haydn, na 1800 krijgt zijn muziek soms vroeg-romantische trekjes.