Docklands Light Railway
Van Wikipedia
| Lijnen van de Londense metro |
|
| Bakerloo | |
| Central | |
| Circle | |
| District | |
| East London | |
| Hammersmith & City | |
| Jubilee | |
| Metropolitan | |
| Northern | |
| Piccadilly | |
| Victoria | |
| Waterloo & City | |
| Docklands Light Railway | |
 |
|
|
De Docklands Light Railway (DLR) is een openbaarvervoernetwerk in het oosten van Londen. Hoewel de naam suggereert dat het om een lightrailnetwerk gaat, is het gebruik van die term discutabel. Vanwege de geheel vrije ligging van de lijn en daardoor dure en zware infrastructuur lijkt het eerder om een (lichte) metro te gaan. Het netwerk staat los van de London Underground, de "echte" Londense metro; wel kan op verschillende plaatsen worden overgestapt van de DLR op de tube. Een belangrijk kenmerk van de DLR is de automatische exploitatie, waardoor er geen bestuurder nodig is.
De DLR valt onder het gezag van Transport for London (TfL). De exploitatie van de DLR is door middel van een openbare aanbesteding gegund aan het bedrijf Serco. Het netwerk heeft een lengte van 31 kilometer en bedient 38 stations.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
De Docklands is een gebied ten oosten van het centrum van Londen aan de rivier de Theems. Van oudsher was het een haven- en industriegebied. De havens zijn in de loop der jaren steeds meer verplaatst naar locaties buiten de stad, waardoor de Docklands in verval raakten. In de jaren '80 ontstonden plannen om het gebied andere bestemmingen te geven. Sinds die tijd is het gebied in een hoog tempo omgevormd in een gebied met voornamelijk (dure) woningen en kantoren. De toplocatie werd Canary Wharf, in het midden van de Docklands.
Hoewel de eerste plannen voor de DLR al in de jaren '70 bestonden, heeft de DLR het succes vooral te danken aan deze ontwikkelingen. De bouw van de eerste lijnen begon halverwege de jaren '80.
In 1987 werd de DLR geopend. De lijn begon bij het station Island Gardens, aan de Theems. Greenwich, aan de overkant van de rivier, kon bereikt worden via een voetgangerstunnel. Vanaf Island Gardens liep de lijn over een oude goederenspoorlijn in noordelijke richting en passeerde de toen nog braakliggende Canary Wharf, waar nog geen station was. Iets ten noorden daarvan splitste de lijn zich in een tak naar Tower Gateway, vlakbij de City, en een tak naar Stratford. Ook deze takken volgen grotendeels voormalige spoorlijnen.
Sindsdien hebben de volgende uitbreidingen plaatsgevonden:
- Het station Canary Wharf, nu het belangrijkste station van het netwerk, werd in 1991 geopend. Dit station heeft een indrukwekkende overkapping. Sinds 1999 is er op de Jubilee Line een station met dezelfde naam dat, ondanks de suggestie die de kaart wekt, niet met het DLR-station is verbonden.
- In 1991 werd in het westen de ondergrondse verbinding naar Bank, midden in de City, geopend, die zich vlak voor Tower Gateway van de lijn afsplitst.
- In 1994 kwam een nieuwe tak gereed. Deze takt bij Poplar, ten noorden van Canary Wharf, af in oostelijke richting naar Beckton.
- In 1999 werd de lijn vanaf Island Gardens met een tunnel onder de Theems verlengd naar Greenwich en Lewisham.
- In 2005 opende een nieuwe oostelijke tak tussen Canning Town en King George V, ten zuiden van de Royal Docks. Deze lijn vormt een belangrijke nieuwe verbinding met London City Airport.
[bewerk] Dienstuitvoering
Het huidige netwerk heeft de vorm van een kruis: de takken uit de City, Lewisham, Beckton en Stratford komen alle in de buurt van Canary Wharf bij elkaar. Normaal gesproken worden de volgende routes gereden:
- Stratford - Canary Wharf - Crossharbour - Lewisham
- Bank - Canary Wharf - Lewisham
- Tower Gateway - Beckton
- Bank - King George V
Op de meeste routes wordt met een frequentie van 10 minuten gereden. Doordat veel trajecten door meerdere routes bediend worden, is de werkelijke frequentie vaak veel hoger. Naast het standaard dienstpatroon wordt er, afhankelijk van het tijdstip van de dag, nog een aantal andere routes gereden.
[bewerk] Materieel
In de loop der jaren zijn diverse typen materieel gekocht, die technisch en uiterlijk sterk op elkaar lijken. Treinstellen bestaan steeds uit twee bakken en kunnen gecombineerd worden tot vierrijtuigstellen.
Het eerste series, P86 en P89, voldeden niet aan de strenge veiligheidseisen voor ondergrondse trajecten. De inzet hiervan werd problematisch na de opening van de tak naar Bank. Treinen van deze types werden daarom buiten gebruik gesteld en verkocht aan het stadsvervoerbedrijf van Essen (Duitsland), die ze nu inzet op het Stadtbahn-netwerk.
De treinen worden via een derde rail gevoed met 750 V gelijkstroom. Vanwege de computergestuurde bediening van de treinen is er geen bestuurder nodig, maar aan boord van ieder voertuig is wel een personeelslid aanwezig dat in geval van storingen de besturing kan overnemen. Onder normale omstandigheden zal hij of zij zich echter bezighouden met servicetaken zoals informatie verlenen en kaartcontrole.
[bewerk] Toekomst
In juni 2005 is begonnen met de verlenging van de tak naar London City Airport en King George V naar Woolwich Arsenal. Het nieuwe traject zal de Theems ondergronds kruisen en moet klaar zijn in februari 2009. Daarnaast is een nieuwe tak gepland van Canning Town naar Stratford International, een nieuw station aan de hogesnelheidslijn tussen Londen en de kanaaltunnel. Deze tak zal grotendeels gebruikmaken van bestaande sporen van de North London Line. Een ander project betreft een aftakking bij Gallions Reach (op de lijn naar Beckton) naar Dagenham Dock.
[bewerk] Kaart
