Filips van Orléans (1674-1723)
Van Wikipedia
Filips (Philippe) II van Orléans (Saint-Cloud, 2 augustus 1674 - Versailles, 2 december 1723) was de zoon van Filips I van Orléans, de broer van Lodewijk XIV, die na het mysterieuze overlijden van Henriëtte Stuart was hertrouwd met de stoere Beierse prinses Elisabeth Charlotte van de Palts (1652-1722), ofwel la Palatine.
Hun zoon, de hertog van Chartres, werd na de dood van Lodewijk XIV tot regent benoemd over de 5-jarige Lodewijk XV met als titel hertog van Orléans. Filips was van jongs af bevriend met Louis de Rouvroy. Deze hertog van Saint-Simon beschreef het hofleven op onovertroffen en zure wijze. Filips was een "liederlijke losbol" en trouwde met zijn nicht Françoise Marie, een wettige, maar buitenechtelijke dochter van Lodewijk XIV.
Kort na zijn aantreden in 1715 hielp Filips John Law aan een belangrijke financiële positie. Deze Schotse econoom bracht binnen korte tijd de Franse schatkist op orde, maar ruïneerde in 1720 veel speculanten in de beurs op de Rue Quincampoix met zijn inmiddels waardeloos geworden papiergeld.
Filips las Rabelais, was een overtuigd atheïst en een tegenstander van de Jezuïeten. Hij was een voorstander van het Jansenisme, een stroming die steeds meer werd tegengewerkt door de katholieke Lodewijk XV.
Filips speelde toneel, componeerde twee opera's en was een begaafd schilder. De regent introduceerde een nieuwe stijl in de binnenhuisarchitectuur, de Régence, te herkennen aan het diamant- en schubmotief. Hij stierf in Versailles.
[bewerk] Bron
Saint Simon (1996) Memoires.
