Gaspare Spontini
Van Wikipedia
Gaspare Spontini (Maiolati bij Jesi, 14 november 1774 - Maiolati, 24 januari 1851) was een Italiaans operacomponist.
Inhoud |
[bewerk] Levensloop
Spontini was door zijn familie voorbestemd om geestelijke te worden, maar hij vluchtte naar Napels en volgde daar een conservatoriumopleiding. Hij had in Italië vervolgens een vrij succesvolle maar niet al te opvallende carrière als operacomponist.
Toen besloot hij zich in Frankrijk te vestigen, waar hij met zijn opéras comiques aanvankelijk niet bijzonder succesvol was. Hij deed zijn best zich aan de Franse smaak aan te passen door een grotere expressie in zijn melodieën, een grotere rijkdom in zijn harmonieën en een boeiender orkestratie toe te passen.
Tot volle wasdom kwam zijn talent in de grote opera La vestale uit 1807 over een klassiek onderwerp, de Vestaalse maagden. Gesteund door keizerin Joséphine behaalde La vestale een enorm succes in Parijs en de rest van Europa, maar daardoor haalde hij zich wel de haat van andere componisten in Parijs op de hals.
Dankzij de bescherming van Napoleon werd in 1809 Fernand Cortez op de planken gebracht, die Spontini eveneens een triomf bezorgde. De opera Olympie uit 1819 was aanvankelijk minder succesvol, maar in een revisie behaalde hij in 1826 alsnog een groot succes.
Door zijn moeilijke, heerszuchtige karakter creëerde hij steeds meer vijanden, en in 1819 verliet hij Parijs om in dienst te treden van koning Frederik Willem III van Pruisen. Hij leidde de opera van Berlijn, maar ook hier kreeg hij het steeds moeilijker, vooral toen het succes van Der Freischütz van Carl Maria von Weber zijn werken overschaduwde.
De koning bleef hem steunen, maar diens overlijden in 1840 betekende in feite het einde van Spontini's loopbaan. Hij vestigde zich weer in Frankrijk, waar hij in 1838 al tot lid van het Institut de France was benoemd.
Spontini overleefde zijn roem ruimschoots, al heeft Hector Berlioz, die hem zeer bewonderde, nog veel moeite gedaan om zijn werken op te voeren en te promoten. De publieke smaak was sterk veranderd, eerst in de richting van Gioacchino Rossini, later in die van Meyerbeer.
Spontini's roem berustte voornamelijk op de genoemde Franse opera's, die hem tot een van de belangrijkste operacomponisten van zijn tijd maakten, en die wel als voorlopers van de grand opéra worden gezien. De opera Les Troyens van Berlioz is zonder Spontini niet denkbaar, en ook Richard Wagner werd door hem beïnvloed.
[bewerk] Opera's van Spontini
- Li puntigli delle donne (Rome, 1796)
- Adelina Senese o sia l'Amore secreto (1797)
- Il finto pittore (Rome, 1797)
- L’eroismo ridicolo (Napels, 1798)
- Il Teseo riconosciuto (Florence, 1798)
- La finta filosofa (1799)
- La fuga in maschera (1800)
- I quadri parlanti (Palermo, 1800)
- Gli Elisi delusi (Palermo, 1800)
- Gli amanti in cimento (Rome, 1801)
- Le metamorfosi di Pasquale (Venetië, 1802)
- La petite maison (Parijs, 1804)
- Milton (Parijs, 1804)
- Julie, ou le Pot de fleurs (Parijs, 1805)
- La vestale (Parijs, 1807)
- Fernand Cortez (Parijs, 1809)
- Pélage, ou le Roi et la paix (Parijs, 1814)
- Olympie (Parijs, 1819)
- Nurmahal, oder das Rosenfest von Caschmir (Berlijn, 1822)
- Alcidor (1825)
- Agnes von Hohenstaufen (Berlijn, 1829)
