Hertogdom Kleef

Van Wikipedia

De hertogdommen Kleef, Berg, Gulik en het graafschap Mark in 1477

Kleef (Duits: Kleve) was een hertogdom in de Westfaalse Kreits, gelegen aan beide kanten van de Rijn, tussen het bisdom Münster, de abdij Essen, en de hertogdommen Berg, Brabant, Gelre en Gulik en omvatte ongeveer de huidige districten Kleef, Wesel en de stad Duisburg alsmede in Nederland de Liemers, Huissen en 's-Heerenberg, in het uiterste zuidwesten van de Achterhoek. Hoofdstad was de gelijknamige stad Kleef.

Het land, oorspronkelijk Graafschap Kleef, was in het bezit van de graven van Teisterbant en werd rond 1100 een rijksleen. Vanaf 1368 zijn de graven van Mark tevens hertog van Kleef. Kleef werd in 1417 een hertogdom en in 1521 verenigt Johan III het hertogdom met Gulik en Berg. Na de dood van Karel van Gelre wordt de Kleefse hertog tevens Hertog van Gelre, Graaf van Zutphen. In 1543 moet Kleef Gelre en Zutphen afstaan aan Keizer Karel V. Hertog Johan Willem IV sterft in 1609 zonder erven. Verschillende vorstenhuizen maken aanspraak op zijn landen (naast Kleef en Gulik ook Berg, Mark, Ravensberg en Ravenstein). Dit leidt ertoe dat Kleef in handen komt van de keurvorsten van Brandenburg (in 1609, definitief in 1666). In 1635 is Kleef veroverd door de Spanjaarden, maar een jaar later heroverd door de Republiek. De Verenigde Provinciën houden overigens tot 1672 een militaire aanwezigheid in Kleef. Pruisen, voortzetting van Brandenburg, blijft met een korte onderbreking van 1757 tot 1762, heerser over Kleef, maar in 1795 wordt de hele Westelijke Rijnoever geannexeerd door Frankrijk. Andere delen komen in 1803 aan de Bataafse Republiek, het gaat hierbij om Zevenaar, Huissen en Malburgen. In 1813 wordt het Pruisische gezag over Kleef hersteld. Kleef deelt de verdere geschiedenis met Pruisen en maakt thans deel uit van de Bondsrepubliek Duitsland.