Het Joodse Bruidje
Van Wikipedia
Het Joodse Bruidje is een meesterwerk van de Nederlandse kunstschilder Rembrandt van Rijn, geschilderd in 1667.
Het 121,5 bij 166,5 centimeter metende schilderij, is geschilderd in olieverf op doek. Het hangt in het Rijksmuseum in Amsterdam.
[bewerk] Titel
De naam waaronder het werk bekend staat, moet niet al te letterlijk worden genomen; wellicht stelt het schilderij geen Joodse vrouw voor, en of zij de bruid of juist de gemalin van de man is, is ook niet zeker. Wie er dan wel zijn afgebeeld, is voorwerp van speculatie. Soms wordt gedacht aan Rembrandts zoon Titus en diens vrouw, maar vaak ook is geopperd dat het hier om figuren uit het Oude Testament zou gaan: Boas en Ruth, of Jakob en Rachel, of nog anderen.
Het is ook mogelijk dat hier een paar is afgebeeld dat als opdrachtgevers voor het werk optrad. Zij kunnen zich zelfs als Bijbelse figuren hebben laten schilderen; in dat geval stelt het schilderij zowel de opdrachtgevers voor als een Bijbels tafreel. Ongebruikelijk was dat niet in Rembrandts tijd.
[bewerk] Thematiek
Door kunsthistorici is gewezen op een aantal kenmerken die in het schilderij tot de verbeelding spreken: de peinzende verstilling, de liefde die tot uitdrukking komt in het beschermende, intieme handgebaar, en de toewijding tussen beide geliefden die wordt gesuggereerd.
[bewerk] Techniek
Het schilderij gaat tegen een aantal conventies van zijn tijd in. In de achtergrond ontbreken vrijwel alle details. En in een periode waarin het juist mode werd glad, effen te gaan schilderen, blijft Rembrandt trouw aan de werkwijze waarom hij bekend is: dik opgezette verf in reliëf, vaak met het paletmes aangebracht, waardoor de parels en juwelen driedimensionaal lijken.
Bij de handen zijn de vingernagels niet geschilderd. De vaagheid die daardoor wordt bereikt, suggereert beweging en gebaar.