Historische geografie
Van Wikipedia
| Geschiedenis van de wereld | |
..Naar chronologie
..Naar continent
..Naar onderwerp
|
Historische geografie (ook bekend als traditionele culturele geografie of cultuur(landschaps) geografie) is de wetenschap die zich bezig houdt met de historische dimensie van geografische verschijnselen. Het is een onderdeel van zowel de geografie als de geschiedenis. De historische geografie is een relatief klein vakgebied, met ongeveer 15 wetenschappelijk medewerkers in Nederland. Het is ontstaan tussen 1920 en 1930. Het houdt zich vooral bezig met de historische transformatie van het natuurlandschap tot een cultuurlandschap door de mens met de nadruk op de morfologie van het landschap. Naast materiële cultuurverschijnselen worden ook inmateriële cultuurverschijnselen onderzocht. Het wordt gezien als de tegenhanger van het fysisch determinisme; namelijk dat het uitgaat van een actief mensbeeld, in plaats van een passief mensbeeld.
De Universiteit van Amsterdam kent een hoogleraar in de historische geografie, prof. dr. Guus Borger, die tegenwoordig ook aan de Vrije Universiteit, faculteit Aardwetenschappen in Amsterdam is aangesteld. Hier werkt ook een andere historisch geograaf, dr. Adrie de Kraker. Aan de Wageningen Universiteit is bijzonder hoogleraar in de historische geografie prof. drs. Jelle Vervloet aangesteld. Wageningen kent tevens een aantal historisch geografen bij Alterra, Research-instituut voor de Groene Ruimte, zoals ir. Titus Weijschede, drs. Chris de Bont en John Mulder. Aan de Wageningen Universiteit heeft prof. drs. Jelle Vervloet enkele promovendi. Bij Vervloet zijn eerder onder meer de historisch geografen dr. Simon van den Bergh en dr. ir. Theo Spek in 2004 gepromoveerd. Deze laatste werd in 2006 aangesteld als hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen.
Aan de Universiteit van Utrecht en de Vrije Universiteit te Amsterdam is dr. Hans Renes als docent en onderzoeker in de historische geografie actief, als opvolger van dr. Hans Harten.
