Il buono, il brutto, il cattivo

Van Wikipedia

Il buono, il brutto, il cattivo (The Good, the Bad and the Ugly) is een film uit 1966. De film is het derde deel uit de Dollarstrilogie van Sergio Leone.

The Good, The Bad and the Ugly vertelt het verhaal over 3 criminelen die tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog jacht maken op een goudschat. Hoewel de 3 elkaar voortdurend haten worden ze, door een samenloop van omstandigheden, steeds gedwongen tot samenwerking. The Good, the Bad and the Ugly is een studie naar de hebzucht in de mens. Iedereen in de film is hebberig, achterbaks, corrupt en a-moralistisch. Leone schetst een wereld vol chaos waarin iedereen individueel zijn hoofd boven water te houden.

Het verhaal wordt vertelt in een vreemde combinbatie van experimentele stijloefeningen, cynische humor, keiharde acties, opera'achtige dramatiek en epische histosiche scenes. Volgens velen is The Good, the bad and the Ugly een van de beste westerns ooit gemaakt.

[bewerk] Synopsis

Tuco (Eli Wallach) is een mexicaanse bandiet die tijdens de Amerikaanse burgeroorlog (1863) overvallen pleegt. Hij wordt echter op de hielen gezeten door een myzterieuze premiejager genaamd Blondie (Clint Eastwood). Tuco en Blondie besluiten op een vreemde manier samen te werken: iedere keer levert Blondie Tuco uit aan de politie waarna Blondie hem weer bevrijdt. Op die manier kan hij steeds weer opnieuw de premie voor Tuco opstrijken. Als Blondie Tuco een keertje in de steek laat, zweert deze op wraak. Tuco neemt Blondie gevangen en martelt hem door hem, achter Tuco z'n paard, door de woestijn te slepen. In de woestijn vinden ze echter een stervende man. Deze vertelt aan Tuco dat op de begraafplaas van Sad Hill een goudschat ligt begraven. Vervolgens gaat Tuco water voor de stervende man halen waarna Blondie met hem in gesprek gaat. Als Tuco terugkomt is als stervende man al overleden. Maar niet voordat hij de naam van het graf had verteld. De twee zitten nu met een dillemma: ze haten elkaar, maar Tuco weet de naamalleen de naam van de begraafplaats en Blondie alleen de naam van het graf. Dus ze moeten wel samenwerken.

Intussen verschijnt nog een derde persoon ten tonele: Sentenza (Lee van Cleef). Hij heeft nog een oude rekening met de twee te verheffen maar ook hij moet Tuco en Blondie wel in leven laten omdat hij noch de naam van de begraafplaats, nog de naam van het graf weet.

De drie cowboys achtervolgen elkaar dwars door het wilde westen en worden onderweg geconfronteerd met de triestheid en de ellende van de Amerikaanse burgeroorlog. Uitiendelijk komt het op de begraafplaats tot een confrontatie van de drie.

[bewerk] Bijzonderheden

Na een Fistful of Dollars en For a Few Dollars More is dit derde deel de definitieve afsluiting van het drieluik. Leone's regiestijl is nu tot in het perfecte doorgevoerd. Ontelbare close-ups, talloze langzaam opgebouwde scenes en talloze vreemde totaalshots maken van deze film een experimenteel staaltje avant-arde cinema.

Het verhaal is volledig ondergeschikt gemaakt aan het beeld. Het is slechts dit keer een achtercolging door het wilde westen waarbij de personages van de ene lokatie naar en van de ene aktiescene naar de andere lopen.

Terwijl de vorige twee delen zich nog afspeelden in een niet nadergenoemde periode is deze film duidelijk geplaats tegen een historische setting. De Amerikaanse burgeroorlog is een perfecte achtergrond voor het verhaaltje van hebzucht en verraafd. Het is een duidelijke studie naar het slechte in de mens en de aanwezigheid van een zinloze oorlog geeft de film een extra dimensie.

De muziek van Ennio Morricone is zowaar beroemder geworden dan de film zelf en het fluitdeuntje wordt tegenwoordig door iedereen geassocieerd met het wilde westen. In deze film is de muziek nog nadrukkelijker aanwezig dan de vorige delen. De combinatie tussen beeld en muziek begint hier zelf opera'achtige proporties aan te nemen. Voor een aantal scenes is apparte muziek geschreven die speciaal bij die ene scene past. Die scenes worden dan gedragen door de muziek zoals zangpartijen dat bij een opera doen.

Volgens Leone zelf was de aanwezigheid van Tuco (Eli Wallace) de grootste bijdrage aan de film. Hij zorgt voor een komische noot en geeft tegengas aan de sombere dramatiek en al het geweld. Eastwood en Van Cleef kopieren eigenlijk hun rollen uit de eerdere twee films. Eli Wallace zet als hyper actieve, druk pratende, diep gelovige, laffe, achterbakse, hebzuchtige en vooral smerige bandiet een humoristisch personage neer dat nog nooit eerder in een western voorkwam. Hij is eigenlijk een soort parodie op de slechtheid van de mens.

[bewerk] Trivia:

• De correcte vertaling van de Italiaanse titel is eigenlijk De goede, de lelijke en de slechte, maar net als bij C'era una volta il west (Once Upon a Time in the West) is voor de Engelse titel toch enigszins afgeweken van het origineel.

• Alleen de drie hoofdrolspeler Clint Eastwood, Lee Van Cleef en Eli Wallach spraken hun tekst in het Engels in. Alle andere acteurs (met uitzondering van Al Mulock) spraken hun tekst in het Italiaans en werden voor de Engelstalige versie van de film nagesynchroniseerd.

• Il Buono, il brutto, il cattivo werd opgenomen in Italië (in Lazio) en in Spanje (o.a. Burgos en Tabernas).

• De soundtrack van Il buono, il brutto, il cattivo, gemaakt door Ennio Morricone, is wereldberoemd en wordt nog steeds gebruikt in veel andere films en televisieprogramma's.