Iulia Maesa

Van Wikipedia

Iulia Maesa
(ca. 170-224/5)
Severische dynastie

Persoonlijke gegevens

Geboorte - dood:	ca. 170-224/5
Namen -volledig: -kortweg:	Iulia Maesa Iulia Maesa
Moeder van:	-Iulia Soaemias -Iulia Mamaea
Grootmoeder van:	-Elagabalus -Severus Alexander
Zuster van:	Iulia Domna
Schoonzuster van:	Septimius Severus
Tante van:	-Caracalla -Geta

Iulia Maesa (PIR² I 678) was als dochter van Iulius Bassianus, priester van de zonnegod El Gebal, de beschermgod van Emesa in de provincia Syria een invloedrijke Romeinse vrouw, die gehuwd was met (Appius) Iulius Avitus (PIR² I 190). Zij was de oudere zus van Iulia Domna en dus de schoonzus van Septimius Severus. Zij had twee dochters Iulia Soaemias en Iulia Mamaea, die beiden moeder van een keizer werden.

Zij raakte niet betrokken bij de proscripties van Macrinus want ze had zich intussen teruggetrokken in Syria en mocht zelfs haar geld houden. Tezamen met haar dochter Iulia Soaemias begon ze een fluistercampagne tegen Macrinus, door het gerucht te verspreiden dat Elagbalus eigenlijk een bastaardzoon van Caracalla zou zijn. De campagne wierp vruchten af en veertienjarige Elagabalus werd in 218 op de troon geplaatst.

Voor haar hulp werd haar het agnomen Augusta avia Augusti (Augusta, grootmoeder van Augustus) toegekend. Elagabalus bleek echter een rampzalig keizer te zijn en dus dwong zijn grootmoeder hem zijn neef Alexander Severus te adopteren.

In het begin van 222 was Iulia Maesa samen met haar dochter Iulia Mamaea betrokken in een complot tegen haar kleinzoon Elagabalus en dochter Iulia Soaemias waarbij ze deze door de praetoriaanse garde lieten vermoorden. Hierop werd haar andere kleinzoon Alexander keizer.

Toen Iulia Maesa rond 226 stierf, werd ze net als haar zus vergoddelijkt. Iets minder dan tien jaar lang was zij één van de machtigste vrouwen van Rome geweest, die keizers kon maken maar hen evengoed kon breken.

[bewerk] Literatuur

E. Kettenhofen, Die Syrischen Augustae in der historischen Überlieferung: ein Beitrag zum Problem der Orientalisierung, Bonn, 1979.
H. Stegmann, art. Iulia Maesa, in NP6 (1999), klm. 3-7.