Jacques Henri Lartigue
Van Wikipedia
Jacques Henri Lartigue (Courbevoie, 13 juni 1894 - ?, 12 september 1986) was een Frans fotograaf en schilder. Meest bekend was hij om zijn spectaculaire foto's van autoraces, vliegtuigen en modieuze Parijse vrouwen; foto's die hij maakte aan het begin van de twintigste eeuw. Lartigue begon met fotograferen toen hij slechts zes jaar oud was, met als voornaamste onderwerpkeuze zijn eigen leventje en de mensen en activiteiten die daarbij hoorden: zijn vriendjes, zijn familie, spelletjes spelend, rennend en springend, racend op zeepkisten met wieltjes, vliegers en vliegtuigjes bouwend, de Eiffeltoren beklimmend, enzovoort. Ook maakte hij foto's van menig bekend sportevenement, waaronder autoraces zoals de Coupe Gordon Bennett en de Franse Grand Prix, en de eerste bemande vluchten van luchtvaartpioniers waaronder Gabriel Voisin, Louis Blériot en Roland Garros. Verder nog fotografeerde hij tennissers zoals Suzanne Lenglen tijdens de Franse tenniskampioenschappen.
Hoewel ze zelden in dat formaat zijn tentoongesteld, werden de meeste van zijn vroege en bekende foto's oorspronkelijk in stereo vervaardigd, maar hij produceerde ook aanzienlijke aantallen foto's in alle formaten en media waaronder glasplaten in verschillende afmetingen, enkele van de eerste autochromes, en natuurlijk film in 2 1/4 inch vierkant en 35 mm. Zijn grootste prestatie bestond uit zijn set van zo'n 120 fotoboeken, die tezamen de meest indrukwekkende visuele autobiografie vormen ooit gemaakt.
Verkocht hij op jeugdige leeftijd nog foto's aan sportbladen zoals La Vie au Grand Air, op latere leeftijd concentreerde hij zich voornamelijk op het schilderen. De schilderkunst stelde hem - in tegenstelling tot de fotografie - in staat in zijn levensonderhoud te voorzien, wat hem er niet van weerhield om zijn hele leven lang nog fotografische en geschreven dagboeken bij te houden.
Pas toen hij 69 jaar oud was, werden de foto's die hij als kind maakte, ontdekt door Charles Rado van het Rapho agentschap, die hem in contact bracht met John Szarkowski, op dat moment curator van het Museum of Modern Art in New York. Szarkowski wijdde prompt een expositie aan Lartigue.
Naar aanleiding van de expositie in het Museum of Modern Art verscheen een artikel over hem in het Life magazine in 1963, toevallig hetzelfde nummer als waarin uitgebreid werd stilgestaan bij de dood van John F. Kennedy. Dit zorgde voor een publiek van ongekende omvang. Zijn eerste boek, Diary of a Century, verscheen kort daarop, in samenwerking met Richard Avedon, en vanaf dat moment verschenen zijn foto's in talrijke boeken en fototentoonstellingen over de gehele wereld.
Tijdens de laatste decennia van zijn leven bleef Lartigue fotograferen, nu met het succes dat in de prille fase van zijn fotografische loopbaan was uitgebleven.
Hoewel het meest bekend geworden als fotograaf, was Lartigue ook een zeer getalenteerd kunstschilder. Hij was bevriend met een groot aantal literaire en artistieke bekendheden waaronder toneelschrijver Sacha Guitry, zangeres Yvonne Printemps, en kunstschilders zoals Kees van Dongen, Pablo Picasso en de filmmaker Jean Cocteau. Ook werkte hij op de sets van filmmakers als Jacques Feyder, Abel Gance, Robert Bresson, François Truffaut and Federico Fellini, en velen onder hen werden door hem geportretteerd op de foto. Lartigue fotografeerde iedereen die zijn pad kruiste, met name zijn drie vrouwen, en zijn minnares tijdens de vroege jaren dertig, het Romeinse model Renée Perle.
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Jacques Henri Lartigue op Wikimedia Commons. |
