Jan Terlouw
Van Wikipedia
| Jan Terlouw | |
|---|---|
| Afbeelding gewenst | |
|
|
|
| Geboren | 30 december 1961 |
| Partij | D66 |
| Titulatuur | Dr. |
| Politieke loopbaan | |
| 1970-1971 | Lid gemeenteraad Utrecht |
| 1971-1981 | Lid Tweede Kamer |
| 1973-1982 | Politiek leider D66 |
| 1977 | Lijsttrekker 2e Kamerverkiezingen |
| 1981 | Lijsttrekker 2e Kamerverkiezingen |
| 1981-1982 | Minister en vice-premier |
| 1982 | Lijsttrekker 2e Kamerverkiezingen |
| 1983-1991 | Secretaris-generaal C.E.M.T. |
| 1991-1996 | Commissaris van de Koningin Gelderland |
| 1999-2003 | Senator Eerste kamer |
| Parlement & Politiek - biografie (bron) | |
| Portaal Politiek | |
Jan Cornelis Terlouw (15 november 1931) is een Nederlands fysicus, auteur en politicus voor D66.
Inhoud |
[bewerk] Biografie
[bewerk] Jeugd
Terlouw is op 15 november 1931 geboren te Kamperveen. Hij was de oudste zoon thuis en had nog twee broers en twee zussen. Hij groeide op in de Veluwse dorpen Garderen en Wezep waar zijn vader predikant was.
[bewerk] Studie en werk als natuurkundige
In 1948 begint hij zijn studie wis- en natuurkunde aan de Rijksuniversiteit Utrecht,[1] en vervolgens deed hij dertien jaar lang wetenschappelijk onderzoek.[2] Terlouw promoveerde in 1964 op thermonucleair onderzoek.[3]
[bewerk] Politiek
Na jaren van onderzoek besloot Terlouw dat hij andere dingen wilde doen in het leven. Hij werd kinderboekenschrijver en politicus.
In 1970 debuteerde hij met zijn eerste boeken 'Pjotr' en 'Oom Willibrord', en werd hij actief als gemeenteraadslid. In 1971 kwam hij voor de D66 in de Tweede Kamer. Twee jaar later werd hij fractievoorzitter. Onder zijn leiding kwam D66 uit een diep dal, en de partij behaalde in 1981 een grote verkiezingsoverwinning. Terlouw werd minister van Economische Zaken, en vicepremier, in het tweede - en derde kabinet-Van Agt. Het laatste kabinet was slechts een kort leven beschoren. Dat hij bij de formatie had ingestemd met Joop den Uyl als minister van Sociale Zaken beschouwde Terlouw als "de grootste fout van mijn politieke loopbaan".
Na de verkiezingsnederlaag van D66 in 1982 verliet hij de politiek. Hij ging in 1983 in Parijs werken, als secretaris-generaal van de Conferentie van Europese transportministers. In 1991 werd hij benoemd tot Commissaris van de Koningin in Gelderland.[4] Eind 1996 ging hij met pensioen. In 1999 kwam hij als senator in de Eerste Kamer.[5]
[bewerk] Schrijver
Terlouw heeft een aantal boeken geschreven; voornamelijk jeugdliteratuur. Zijn politieke achtergrond schijnt door omdat zijn boeken vaak eigentijdse problemen aan de orde stellen, zoals het milieu, de politiek of de geschiedenis. Ook dringt in de boeken vaak de boodschap van de democratie, het vrije woord, het liberalisme en anti-extremisme door. Hij laat zien dat aan deze onderwerpen meer kanten zitten, dat je problemen van alle kanten moet bekijken voor je een beslissing neemt. Zijn hoofdpersonen zijn inventieve jongeren, die op een originele manier met die problemen omgaan. De jongeren leren veelal de zaken niet simpelweg te accepteren, maar kritisch te bekijken. Vaak is er een jongere aanwezig die het verkeerde pad op is gegaan en aan het eind van het boek besluit dat kritisch blijven denken toch het belangrijkste is. De boeken van Jan Terlouw zijn talloze malen herdrukt, bekroond, en vertaald in vele talen, tot in het Castilliaans en het IJslands aan toe.[6]
Terlouw is getrouwd en heeft vier kinderen.[7]
Terlouw is zeer actief voorvechter van mensen- en dierenrechten en was onder andere ambassadeur van Stichting Varkens in Nood.[8]
[bewerk] Bibliografie
- 1970 Oom Willibrord
- 1970 Pjotr; Vrijwillig verbannen naar Siberië
- 1971 Bij ons in Caddum
- 1971 Koning van Katoren
- 1972 Oorlogswinter
- 1973 Briefgeheim
- 1974 De heks van IJsselstein
- 1975 De nieuwe trapeze; een reeks originele verhalen en gedichten voor de basisschool
- 1976 Oosterschelde; Windkracht 10
- 1978 De derde kamer
- 1983 De kloof
- 1983 Naar zeventien zetels en terug; politiek dagboek; 9 maart 1981 - 5 november 1982
- 1986 Gevangenis met een open deur
- 1989 De kunstrijder
- 1993 De uitdaging en andere verhalen
- 1998 Eigen rechter
- 2005 Herfstdagboek
- 2006 De Charmeur (samen met dochter Sanne Terlouw)
[bewerk] Bekroningen
- 1972 Gouden Griffel voor Koning van Katoren
- 1973 Gouden Griffel voor Oorlogswinter
- 1990 Prijs van de Nederlandse Kinderjury, 13 t/m 16 jaar voor De kunstrijder
- 2000 Tip van de Jonge Jury voor Eigen rechter
[bewerk] Verfilmingen
Regisseur Martin Koolhoven werkt momenteel aan twee verfilmingen naar boeken van Terlouw: Oorlogswinter en Koning van Katoren.
| Voorganger: G.M.V. van Aardenne |
Minister van Economische Zaken 1981-1982 |
Opvolger: G.M.V. van Aardenne |
| Voorganger: A.P. Oele |
Commissaris van de Koningin van Gelderland 1991-1996 |
Opvolger: J. Kamminga |
[bewerk] Referenties
- ↑ eerstekamer.nl
- ↑ parlement.com en gezen.nl onderaan.
- ↑ schrijversnet.nl en Leminiscaat.nl
- ↑ eerstekamer.nl
- ↑ eerstekamer.nl
- ↑ schrijversnet.nl
- ↑ eerstekamer.nl
- ↑ varkensinnood.nl.
[bewerk] Externe links
- Pagina over Jan Terlouw op de website van Universiteit Utrecht (Jan Terlouw als wetenschapper)
- Pagina over Jan Terlouw op de website van Eerste Kamer (Jan Terlouw als politicus)
- Pagina over Jan Terlouw op SchrijversNet.nl (Jan Terlouw als schrijver)
 |
Op Wikiquote staan citaten van Jan Terlouw. |
