Kamp Vught
Van Wikipedia
Kamp Vught (officieel van Duitse zijde: Konzentrationslager Herzogenbusch) was een van de vijf concentratiekampen in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Inhoud |
[bewerk] Bouw
De bouw van het kamp werd in 1942 gestart, naar model van Konzentrationslagers in Duitsland en door de Duitsers geannexeerde gebieden. Toen de eerste gevangenen uit kamp Amersfoort aankwamen was het kamp nog niet klaar. De gevangenen moesten het zelf afbouwen.
In totaal zijn ruim 31.000 mensen gedetineerd in het kamp, naast 15.000 Joden en verder politieke gevangenen, Roma en Sinti, verzetsstrijders, Jehova's getuigen, homoseksuelen, zwervers, criminelen en zwarthandelaren. In het kamp zijn zeker 749 mensen om het leven gekomen, waarvan 329 werden geëxecuteerd.
[bewerk] Philips
In het kamp was een werkplaats waar voor Philips producten werden gemaakt. De directie van Philips had pas na lange aarzeling meegewerkt aan de werkplaats, en zij slaagden er in de situatie van de tewerkgestelden aanzienlijk te verbeteren. Af en toe kon er met elkaar gepraat en gezongen worden, zolang de dienstdoende Kapo of Aufseherin het maar niet opmerkte als hij of zij door de ramen keek. Allerlei waarschuwingssystemen waren ontwikkeld om hen tijdig te signaleren. Philips wist ook te bereiken dat tijdens de lange werkdag van wel 12 uur twee extra pauzes voor het Philips-Kommando waren ingelast. Bij de afdeling radiobuizen is deze na enige zelfs tot 8 uur teruggebracht ter beperking van de vermoeidheid in handen en ogen bij dit voor de oorlog belangrijke precisiewerk. Op een goede dag kwam er in de werkplaats dankzij listig spel van Braakman van de Philips-leiding een radio-omroep die opwekkende muziek liet klinken. Daarmee konden ook mededelingen worden doorgegeven naar alle werkbarakken, wat de saamhorigheid verhoogde. Daarnaast was er een vliegtuigsloperij waar onderdelen uit neergeschoten vliegtuigen werden gehaald.
[bewerk] Wreedheden
Als vergeldingsmaatregel tegen een protest van een aantal vrouwen werden in opdracht van kampcommandant Grünewald zoveel mogelijk vrouwen in één cel opgesloten. In totaal werden 74 vrouwen in cel 115 samengeperst, op een oppervlakte van 9 vierkante meter, zonder ventilatie. Na 14 uur werd de cel weer opengemaakt, en bleken 10 vrouwen overleden. Toen dit drama via de verzetspers in de openbaarheid kwam, werd Grünewald gedegradeerd tot gewoon soldaat. Hij sneuvelde aan het Russische front.
Op 5 juni 1943 werd bekend gemaakt dat alle kinderen uit het kamp weg moesten. Er werd gezegd dat de kinderen naar een speciaal kinderkamp in de buurt zouden gaan, maar zij werden getransporteerd naar kamp Westerbork. Van daaruit werden de kinderen overgebracht naar Sobibor in Polen waar ze vrijwel direct na aankomst om het leven zijn gebracht, door middel van vergassing.
Andere wreedheden: De gevangenen droegen klompen zonder sokken. In deze klompen zat een scherpe punt die dus steeds tegen je voet aanging. De honden die werden getraind op het kamp vielen zonder pardon de gevangenen aan en dit werd gewoon toegestaan. Tijdens de bouw van het kamp moesten de gevangenen drie stenen dragen, en de Joden vier. Gevangenen mochten paketten van famillie ontvangen, Joden niet. Als de gevangenen van en naar de barakken liepen, liepen ze onder een poort door. De Duitsers lieten daar 'voor de grap' dan een handschoen vallen. De honden kwamen die dan al bijtend ophalen. Er waren twee ziekenhuizen, een middelmatige voor de gevangenen (er waren geen goede medicijnen aanwezig), en voor de Joden was er een 'ziekenhuis' nog kleiner dan de barakken zelf.
[bewerk] Na de oorlog
In september 1944 werd het kamp ontruimd, en later overgedragen aan de geallieerden. Het Nederlandse en geallieerde leger nam het kamp gedeeltelijk in gebruik, en daarnaast werden er Duitsers, collaborateurs en oorlogsmisdadigers geïnterneerd. Onder meer verbleven er na juli 1945 kinderen van NSB'ers en Nederlandse Duitsers tezamen met bejaarde collaborateurs. Deze personen waren aan een regime onderworpen waarbij 'goede' Nederlanders als bewakers het morele recht opeisten om deze pro-Duitse 'foute' personen, waaronder meelopers, kinderen en jongeren, met harde hand te 'tuchtigen' (te bestraffen). Aan het regime van willekeur kwam echter bij aanvang van 1946 al snel een einde door instructies van bovenaf.
Tegenwoordig is op het terrein het Nationaal Monument Kamp Vught, een gevangenis, een Moluks woonoord en twee kazernes. In de huidige gevangenis is een zwaarbewaakte Terroristenafdeling.
