Lesueurborstelstaartkangoeroerat
Van Wikipedia
| Lesueurborstelstaartkangoeroerat IUCN-status: Kwetsbaar[1] |
|||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Bettongia lesueur (Quoy & Gaimard, 1824) |
De Lesueurborstelstaartkangoeroerat (Bettongia lesueur) is een kangoeroerat uit het geslacht der borstelstaartkangoeroeratten (Bettongia) die voorkomt op de eilanden Bernier, Dorre (Shark Bay) en Barrow en Boodie (Pilbara) voor de kust van West-Australië. Deze soort kwam vroeger wijdverspreid voor in de droge delen van Australië, oostelijk tot het midden van Nieuw-Zuid-Wales, maar daar is hij nu uitgestorven.
De Lesueurborstelstaartkangoeroerat is een gedrongen kangoeroerat met een dichte vacht die aan de bovenkant van het lichaam geelbruin en aan de onderkant wat lichter is. De bek en de oren zijn kort. De korte, dikke staart is grotendeels geelbruin. Op Bernier en Dorre bedraagt de kop-romplengte rond de 360 mm, de staartlengte ongeveer 280 mm en het gewicht 900 tot 1600 g, op Barrow bedraagt de kop-romplengte circa 280 mm, de staartlengte ongeveer 215 mm en het gewicht tot 980 g.
Deze soort is 's nachts actief, leeft op de grond en is een omnivoor: hij eet onder andere schimmels, bladeren, bloemen, zaden, fruit, geleedpotigen. De Lesueurborstelstaartkangoeroerat is de enige kangoeroerat die vaak holen graaft. Deze soort beweegt zich altijd alleen op de achterpoten voort. Vrouwtjes krijgen tot drie jongen per jaar, die in alle maanden geboren kunnen worden.
| {{{afb_links}}} | Soorten van borstelstaartkangoeroeratten (Bettongia) | {{{afb_rechts}}} |
|---|---|---|
|
Tasmaanse borstelstaartkangoeroerat (Bettongia gaimardi) - Lesueurborstelstaartkangoeroerat (Bettongia lesueur) - Borstelstaartkangoeroerat (Bettongia penicillata) - Bettongia tropica |
[bewerk] Literatuur
- Groves, C.P. 2005. Order Diprotodontia. Pp. 43-70 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: A taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, Vol. 1: pp. i-xxxv+1-743; Vol. 2: pp. i-xvii+745-2142. ISBN 0 8018 8221 4
- Menkhorst, P. & Knight, F. 2001. A Field Guide to the Mammals of Australia. South Melbourne: Oxford University Press, x+269 pp. ISBN 0 19 550870 X
