Miguel Induráin
Van Wikipedia
| Persoonlijke informatie | ||
|---|---|---|
 |
||
| Volledige naam | Miguel Induráin Larraya | |
| Bijnaam | Miguelón | |
| Geboortedatum | 16-7-1964 | |
| Geboorteplaats | Villava, Spanje | |
| Lengte | 188 cm | |
| Gewicht | 80 kg | |
| Ploeg | ||
| Onder contract bij | ||
| Vorige ploegen | Reynolds, Banesto | |
| Specialisatie | ronderenner | |
| Wielersportportaal | ||
Miguel Induráin Larraya (Villava, 16 juli 1964) is een voormalig Spaans wielrenner. Hij was de vierde wielrenner, na de Fransen Jacques Anquetil en Bernard Hinault en de Belg Eddy Merckx, die er in slaagde vijf maal de Ronde van Frankrijk te winnen. Hij deed dit bovendien als eerste renner zonder onderbreking. Indurain behaalde deze prestatie de jaren 1991 tot en met 1995. Later zou deze prestatie worden verbeterd door Lance Armstrong. Op de rangschikking van de beste renners aller tijden van Daniel Marszalek is Miguel Induráin 13de (2004).
Miguel Induráin begon zijn professionele wielercarrière in 1984 bij de Reynolds-ploeg. In 1985 reed hij zijn eerste Tour en was hij enkele dagen leider in de Ronde van Spanje. Hij eindigde als eerste in de Tour de l'Avenir in 1986. De daaropvolgende jaren reed hij vooral als meesterknecht van zijn ploeggenoot Pedro Delgado.
In 1989 werd hij de eerste Spanjaard die Parijs-Nice op zijn naam schreef en won hij zijn eerste etappe in de Ronde van Frankrijk. Vanaf dat moment kwam zijn carrière in een stroomversnelling. In 1990 won hij onder andere de Clásica San Sebastián en had al de gele trui in Frankrijk kunnen pakken, ware het niet dat hij op Delgado moest wachten.
In 1991 won hij zijn eerste Tour de France door de gele trui na een aanval in de Pyreneeën te pakken en ook nog twee tijdritten te winnen. Hij eindigde dat jaar ook als tweede in de Ronde van Spanje en won brons op de Wereldkampioenschappen op de weg.
In 1992 schreef hij zowel de Giro als de Tour op zijn naam, prestatie die hij het jaar daarna zou herhalen. Daarmee was hij de eerste renner die La Double (Giro én Tour in één seizoen) tweemaal achter elkaar wist te winnen. Verder werd hij in 1992 kampioen van Spanje op de weg en won hij zilver op het WK van 1993.
Het werelduurrecord verbeterde Indurain in 1994, al raakte hij die korte tijd later kwijt aan Tony Rominger. Dat jaar eindigde hij weer als eerste in de Tour, maar moest het in de Giro afleggen tegen de Rus Jevgeni Berzin.
In 1995 won Induráin zijn vijfde en laatste Tour. In Colombia werd hij wereldkampioen tijdrijden en eindigde in de wegwedstrijd tweede achter zijn landgenoot Abraham Olano.
In 1996 kwam er een einde aan zijn zege-reeks in de Tour de France. Tijdens een bergetappe van deze Tour kon hij de voorste renners niet meer bijhouden. Dit kostte hem de 6e Tour-zege. In het algemeen klassement zou hij als 11e eindigen. In de Ronde van Spanje moest hij dat jaar voortijdig afstappen. Hij zou de Vuelta nooit winnen. Wel won hij dat jaar nog de Dauphiné Liberé en Olympisch goud op de individuele tijdrit.
In 1997 stopte Miguel Indurain met professioneel wielrennen, na bijna 15 jaar in het profpeloton te hebben rondgereden.
Miguel Induráin is geëerd met een eigen wielerwedstrijd, de Gran Premio Miguel Induráin. Zijn broer Prudencio Induráin heeft hem sinds 1991 in zijn profcarrière bijgestaan.
Inhoud |
[bewerk] Belangrijkste overwinningen
|
1986 1988 1989 1990 1991 1992 |
1993 1994 1995 1996
|
[bewerk] Tourdeelnames
- 1985: niet uitgereden
- 1986: niet uitgereden
- 1987: 97ste
- 1988: 47stee
- 1989: 17de
- 1990: 10de
- 1991: 1ste
- 1992: 1ste
- 1993: 1ste
- 1994: 1ste
- 1995: 1ste
- 1996: 11de
[bewerk] Girodeelnames
[bewerk] Ploegen
- 1984: Reynolds - Galli
- 1985: Reynolds
- 1986: Reynolds - Reynolon
- 1987: Reynolds - Seur - TS Batteries
- 1988: Reynolds - Reynolon
- 1989: Reynolds - Banesto
- 1990: Banesto
- 1991: Banesto
- 1992: Banesto
- 1993: Banesto
- 1994: Banesto
- 1995: Banesto
- 1996: Banesto
| {{{afb_links}}} | Zie ook: | {{{afb_rechts}}} | {{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
|
