Mikonos

Van Wikipedia

Mikonos

Basisgegevens
Locatie	Egeïsche Zee
Eilandengroep	Cycladen
Coördinaten
Land	{{{land}}}
Hoofdplaats	{{{hoofdplaats}}}
Oppervlakte	86 km²
Omtrek
Inwonertal	6200
Landgebruik
Overig
Mikonos klein Venetië, een romantisch tafereel

Mikonos is een vrij klein Grieks eiland in de Egeïsche Zee, een der Cycladen, gelegen tussen Tinos, Siros, Paros en Naxos, in de buurt van Delos. Het heeft een oppervlakte van 86km², en telt zo’n 6200 inwoners (gegevens van 2002).

[bewerk] Algemene indruk

De belangrijkste stad en haven, aan de westkust, is Mikonos-stad, zoals vaak op de Griekse eilanden, gewoon Chora (Χώρα, d.i. Hoofdstad) genoemd. Er zijn talloze bootverbindingen met het vasteland (Piraeus) en met de andere eilanden, en is daardoor het ideale uitgangspunt voor boottochten naar het naburige Delos.

Mikonos, met zijn felle lichtcontrasten, bezit die plastische schoonheid die zo karakteristiek is voor alle Cycladen. Het eiland bestaat voornamelijk uit graniet, is heuvelachtig (maximaal 350 m hoog) en overwegend droog en kaal. Op kleine schaal wordt nog aan landbouw en visserij gedaan. Op Mikonos is water altijd schaars geweest, en daarom hebben de huizen er, nog méér dan op andere eilanden, de typische vlakke daken, met de bedoeling zoveel mogelijk regenwater op te vangen.

In tegenstelling tot andere Cycladen-eilanden heeft het in de geschiedenis nooit een belangrijke rol gespeeld, en heeft daarom ook weinig sporen van de antieke beschavingen opgeleverd. Niettemin is het een van de populairste reisbestemmingen voor toeristen geworden. Dat is verreweg de belangrijkste inkomstenbron voor het eiland, dat reeds aan het eind van de jaren vijftig door het massatoerisme werd ontdekt en sindsdien een van de eerste toeristische trekpleisters in de Egeïsche Zee is geworden. De fraaie, maar drukbezochte zandstranden, het bruisende (en luidruchtige) nachtleven en daaraan gekoppeld de reputatie het Griekse eiland met de hoogste tolerantie te zijn (o.m. t.o.v. naaktrecreatie en homo’s), maken het eiland misschien minder geschikt voor wie nog zoek is naar het "authentieke" Griekenland.

[bewerk] Mythologie

Volgens de mythologie was het de plaats van de slag tussen Zeus en Giganten. Nadat deze opstandige reuzen door Herakles waren verslagen, zouden zij hier onder de granietrotsen begraven liggen.

[bewerk] Geschiedenis

Op Mikonos heeft men sporen aangetroffen van alle grote beschavingsperioden, maar nergens in belangrijke hoeveelheden. De Byzantijnen lieten, in de talrijke kerken en kapellen (ongeveer 360, verspreid over het hele eiland), iconen en fijn bewerkte iconostasen achter. De Venetianen waren aanwezig op het eiland van ca. 1200 tot 1537. Daarna kwamen de Turken, die er bijna 300 jaar bleven. Vooral zij lieten opvallend weinig sporen van hun aanwezigheid achter. Op de Platía Mavrogénous in de hoofdstad staat het borstbeeld van de revolutionaire heldin Mantó Mavrogénous, die tijdens de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog in 1821 een Turkse tegenaanval op Mikonos wast af te slaan.

[bewerk] Bezienswaardigheden

Het landschap, met zijn felle lichtcontrasten en zijn bijna surrealistische schoonheid, waarin de kleuren wit en blauw overheersen, is de voornaamste bezienswaardigheid van Mikonos. Er zijn opvallend veel kerken, kapellen en windmolens aanwezig op het eiland.

In de hoofdstad zijn enkele musea een bezoekje waard.
De beroemdste kerk is de Panagía Paraportianí (d.i. Onze-Lieve-Vrouw-bij-de-Poort), op de plaats waar een toegangspoort tot de Venetiaanse citadel (het Kastro) zich bevond. Een deel dateert uit 1425, de rest is 16e en 17e-eeuws.
Interessant in de schilderachtige wijk Míkra Enetía (d.i. Klein-Venetië), waar de huizen tot aan de rand van de zee werden gebouwd.
Bezienswaardig is ook het 7,5 km landinwaarts gelegen dorpje Áno Méra, waarvan de fraaie toren van het 16e-eeuwse Tourlianí-klooster zeker in het oog springt. Buiten het dorp verheft zich de heuvel Paleókastro, waar zich vroeger een Venetiaans kasteel bevond, waarschijnlijk gebouwd boven op een antieke stad uit de Oudheid.
Ook is Mikonos bekend vanwege de reeds overleden pelikaan Petros.