Militaria van Israël
Van Wikipedia
Het artikel militaria van Israël behandelt een reeks van Israëlische defensievraagstukken die geregeld worden door de Israëlische wet en het Israëlisch kabinet. Hieronder vallen de organisaties, dienstplicht en bewapening.
Inhoud |
[bewerk] Militaire organisaties
De defensie van Israël is voornamelijk de taak van het Israëlische Defensieleger. Deze strijdkrachten bestaan uit een branche; de marine en de luchtmacht zijn onderdelen van het leger. De huidige oppercommandant (2005) is luitenant-generaal Dan Halutz. Meer over deze organisatie staat onder het artikel Israëlische Defensieleger.
Andere paramilitaire diensten zijn:
- De Israëlische grenswacht (Misjmar Hagevoel). Deze dienst is in feite een politie-eenheid, best vergelijkbaar met de Marechaussee in Nederland. In dienst treden bij de de grenswacht wordt echter ook gezien als legerdienst.
- Shin Bet (Sjeroet Bitachon Klali) - De Israëlische veiligheidsdienst, vergelijkbaar met de Nederlandse AIVD. Deze dienst valt onder het ministerie van de minister-president.
[bewerk] Dienstplicht
Het Israëlische volk kent nog dienstplicht: vrouwen dienen twee jaar (drie in gevechtsposities) en mannen drie jaar. Officieren moeten minstens een jaar extra dienst doen. Na de dienst moeten meeste vrouwen een paar jaar in reservedienst en mannen enkele weken per jaar in dienst tot hun veertigste.
Hoewel de dienstplicht voor alle Israëliërs geldt, maakt de minister van defensie het uiteindelijke besluit over de criteria die bepalen wie wordt opgeroepen. In praktijk worden tot nog toe (2004) Joden, Druzen, Cherkessen en allen die via het 'recht van terugkeer' naar Israël kwamen, opgeroepen. Arabische moslims, christenen en anderen, die in praktijk vrijgesteld zijn van dienst, kunnen zich vrijwillig voor dienst opgeven. Hiervan wordt vooral gebruikgemaakt door Bedoeïenen.
Religieuze en traditionele vrouwen kunnen recht maken op een automatische vrijstelling als ze verklaren religieus te zijn, vanwege een conflict met voorschriften uit de joodse religie (een joodse vrouw zou onder de hoede van haar vader of man moeten staan, maar niet van een derde partij). Daarna worden diezelfde vrouwen geacht bijvoorbeeld niet in bikini op het strand te verschijnen (ook tegen religieuze voorschiften). Doet een vrouw dat wel, dan kan haar vrijstelling komen te vervallen.
Ook mannen "van wie godsdienst hun beroep is" kunnen recht maken op een wettelijke vrijstelling, indertijd onderhandeld door de Israëlische religieuze partijen. Van die regeling maken Joodse en Druzische studenten religie gebruik, en dan vooral door ultra-orthodoxe joden. Die mannen moeten vaak nog in dienst of reserve als hun studie afgelopen is. Mede door de opkomst van de Shinui-partij staan die regelingen enigszins op de tocht.
[bewerk] Bewapening
Het IDF is een van de beter uitgeruste legers. Buiten de wapens van Amerikaanse makelij (bijvoorbeeld het M4A1 aanvalsgeweer, de F-15 Eagle en de F-16 Fighting Falcon straalvliegtuigen en de AH-64 Apache), gebruikt het IDF ook een grote hoeveelheid door hun eigen wapenontwikkelingsdienst, de Rafael, ontwikkelde wapens. Het grootste deel van deze wapens wordt in Israël geproduceerd door onder andere de IMI (Israel Military Industries) , Elbit, El-Op en de IAI. Een van hun bekendste zelf ontwikkelde wapens is de Uzi, maar ook de desert eagle, tavor, galatz, galil, magal, jericho, barak en de negev zijn bekende wapens van Israëlische makelij.
Israël heeft altijd sterk de klemtoon gelegd op de mechanisering, de enige methode om met een beperkt reservoir aan manschappen voldoende gevechtskracht op te bouwen. Het land beschikt nu over ruim 4000 tanks en de organieke sterkte van de pantsermacht is na mobilisering groter dan die van de Verenigde Staten. Vele tanks zijn van het type Merkava van eigen makelij.
Op dit moment is Israël het enige land met een rakettenafweerschild, en werkt samen met de Verenigde Staten om een hoog-energetische laser tegen middellange-afstandsraketten te ontwikkelen. Israël heeft ook de mogelijkheid om zelf satellieten in een baan rond de Aarde te brengen, samen met Rusland, de Verenigde Staten, China, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, India en Japan.
[bewerk] Nucleaire mogelijkheden
Het wordt algemeen aangenomen dat Israël een nucleaire mogendheid is, maar dat heeft Israël nooit bevestigd. Deze wapens zijn waarschijnlijk ontwikkeld in de nucleaire reactor van Dimona sinds de jaren '60.
De huidige grootte en samenstelling van het Israëlische nucleaire arsenaal is onbekend. Het wordt aangenomen dat Israël ongeveer een halve ton plutonium geproduceerd heeft, voldoende voor 100-200 middelzware atoombommen, die gedropt kunnen worden door bijvoorbeeld A4 Skyhawk of aangepaste F-4 Phantom II vliegtuigen, en enkele tientallen thermonucleaire koppen die gemonteerd kunnen worden op ballistische raketten (Lance of Jericho raketten). De Jericho II heeft ongeveer een bereik tussen de 1500 en 4000 km.
Op 7 december 2006 verklaarde de Amerikaanse kandidaat-minister van Buitenlandse Zaken Robert Gates dat Israël daadwerkelijk over kernwapens beschikt.
