Myalgische encefalomyelitis
Van Wikipedia
| Benigne myalgische Encefalomyelitis | |
| ICD-10 | G93.3 |
Myalgische Encefalomyelitis (ME) betekent met spierpijn (myalgie) gepaard gaande ontsteking van ruggenmerg en/of hersenen (encefalomyelitis). ME en Chronisch Vermoeidheids Syndroom (CVS) zijn twee verschillende diagnoses waarvan de patientengroepen elkaar grotendeels overlappen.
Patiënten ervaren een invaliderende, op inspanning volgende lichamelijke en mentale vermoeidheid, spierpijn, griepachtige malaise, abnormale uitputting die niet verdwijnt door slaap, en andere symptomen waaronder verlies van concentratie en korte-termijn-geheugen, slaapstoornissen, dyslexie, balansverstoring, gevoeligheid voor licht en lawaai alsook alcoholintolerantie, stemmingswisselingen, zicht- en maagproblemen - de symptomen wisselen en fluctueren.
Inhoud |
[bewerk] Oorzaak / oorzaken
De oorzaak is nog onduidelijk maar de aanvang is in veel gevallen gekoppeld aan een acute infectie of trauma, hoewel sommige patiënten een langzaam, sluipend begin ervaren. Er is enig bewijs voor een relatie met bepaalde veelvoorkomende virussen, waaronder hepatitis en Pfeiffer - fysieke en mentale stress kunnen de aandoening verergeren.
[bewerk] Vatbaarheid, behandeling en prognose
Zo'n 30.000 mensen in Nederland zijn getroffen waaronder enkele duizenden kinderen[1]. Over het algemeen gezonde, hardwerkende mensen van 20-40 jaar. Beroepen als leerkrachten en gezondheidswerkers schijnen een hoger risico op te leveren, maar ME/CVS treft mensen van alle leeftijden en sociaal-economische milieus.
Er is geen geneeswijze; behandelingen gericht op diverse symptomen helpen sommige patiēnten. Het lijkt erop dat degenen die vroeg zijn gediagnosticeerd, en voldoende rust nemen in de acute fase van de ziekte en bij terugvallen het meest herstellen. Overmatige inspanning kan de symptomen verergeren.
Het verloop is variabel en onvoorspelbaar. Na de beginfase vertoont de ziekte deze in de meeste gevallen door de jaren heen een patroon van verslechtering en verbetering. De meesten worden geleidelijk iets beter, een belangrijke minderheid blijft echter ernstig aangedaan.
[bewerk] Richtlijnen
In Nederland bestaan nog geen specifieke richtlijnen voor ME. In 1996 publiceerde het TICA een richtlijn over het medisch arbeidsongeschiktheidscriterium[2], met een aparte paragraaf over 'moeilijk objectiveerbare aandoeningen' waartoe ME werd gerekend. Daarin staat als belangrijkste leidraad: "Het feit dat er geen lichamelijke of psychische oorzaken gemeten of aangetoond kunnen worden betekent niet dat er daarom geen stoornissen, beperkingen en handicaps bestaan." Deze richtlijn is nog steeds geldig.
| Referenties: |
