Osman II
Van Wikipedia
 |
||||
| Osman II 3 november 1604 - 20 mei 1622 |
||||
|---|---|---|---|---|
|
||||
| Ottomaanse sultans | ||||
Osman II (3 november 1604 - 20 mei 1622) (ook bekend als Genç Osman, dat Jonge Osman betekent in het Turks) was sultan van het Ottomaanse Rijk vanaf 1618 tot zijn dood in 1622.
Osman II was de zoon van sultan Ahmed I en zijn vrouw Mahfiruze Hatice. Zijn moeder gaf op jonge leeftijd al veel aandacht aan zijn educatie; hierdoor was Osman II een bekende dichter en beheerste hij veel talen, waaronder: Arabisch, Perzisch, Grieks, Latijn en Italiaans. Hij besteeg de troon op de jonge leeftijd van 14 jaar na een staatsgreep tegen zijn oom Mustafa I. Ondanks zijn jonge leeftijd zag Osman II zichzelf al snel als een heerser, en na het veiligstellen van de oostgrens van het rijk door een vredesverdrag met de Safawiden in het huidige Iran leidde hij persoonlijk een Ottomaanse invasie van Polen. Hij werd gedwongen een vredesverdag te tekenen met de Polen na een gevecht bij Chotyn. Osman II keerde beschaamd terug naar Istanbul, waar hij zijn Janitsaren en onbekwaamheid van zijn staatsmannen de schuld gaf van de afgang.
Osman II was waarschijnlijk de eerste sultan die de Janitsaren als een ouderwets instituut zag dat meer slechts dan goeds bracht voor het rijk en sloot de koffiehuizen (de plekken waar samenzwering tegen de troon werden opgezet) en begon met het plannen van een nieuw loyaal, etnisch Turks leger bestaand uit Anatoliërs, Syriërs en Egyptenaren. Het resultaat was een opstand in het paleis door de Janitsaren. Osman II werd meteen opgesloten door deze groep. Toen er iemand opuit gestuurd werd om Osman II te wurgen weigerde de sultan zich over te geven en begon te vechten met de man. Hij werd alleen overmeesterd vanwege het feit dat hij geraakt werd door de achterkant van een bijl van een van de medegevangenen. Daarna werd hij alsnog gewurgd.
Osman II was een zeer progressieve sultan maar het gebrek aan een professionele en hulpzame staf om hem te helpen met zijn hervormingen zorgde voor zijn ondergang. Vergeleken met de meeste van zijn opvolgers komt hij goed uit de bus. Zijn grootste fout was waarschijnlijk dat hij te veel te snel wilde doen.
