Paul Dessau
Van Wikipedia
Paul Dessau (Hamburg, 19 december 1894 – Königswusterhausen (bij Berlijn), 28 juni 1979) was een Duits componist en dirigent.
Inhoud |
[bewerk] Biografie
Al op vroege leeftijd kreeg hij muzikaal onderricht van zijn grootvader, die voorzanger in de synagoge was, en terwijl hij amper 11 jaar oud was, gaf hij al optredens als violist. Van 1910-1912 studeerde hij aan het Klindworth-Scharwenka conservatorium in Berlijn en wijdde zich vanaf 1912 aan een loopbaan als kapelmeester. In 1918 werd hij benoemd tot dirigent en componist van de Kammerspiele in Hamburg. Van 1925-1933 werkte hij als eerste kapelmeester aan de Städtische Oper Berlin, daarna emigreerde hij naar Parijs, waar hij bevriend raakte met René Leibowitch, die hem inwijdde in de geheimen van het twaalftoonsysteem. In 1939 emigreerde hij naar de Verenigde Staten en vestigde zich in New York, waar hij Bertolt Brecht kennen leerde, en waarmee het vanaf 1942 tot een samenwerking kwam. In 1948 keerde hij terug naar Duitsland en vestigde zich in Zeuthen (bij Berlijn). Aan de Akademie der Künste in Berlijn, kreeg hij in 1952 zijn aanstelling als docent en in 1959 als professor. Hij behoorde tot een van de belangrijkste componisten van de voormalige DDR en was het voorbeeld voor talrijke jonge kunstenaars.
[bewerk] Werken
[bewerk] Opera's
- Die Verurteilung des Lukullus (1951)
- Puntila (1957)
- Lanzelot (1969)
- Einstein (1974)
- Leonce und Lena (1979)
[bewerk] Overige werken
- Vocale werken
- Orkestwerken
- Kamermuziek en
- Filmmuziek
