Pavlo Skoropadsky

Van Wikipedia

Pavlo Petrovytsj Skoropadsky (Павло Петрович Скоропадський) (15 mei 1873 – 26 april 1945) was een Oekraïens politicus, die in van april tot oktober 1918 staatshoofd (Hetman) was van een door Duitsland gedirigeerde Oekraïense staat.

De Eerste Wereldoorlog eindigde in Oost-Europa met de Vrede van Brest-Litovsk, die werd ondertekend in maart 1918. Hierin verkregen de Centrale machten, vooral Duitsland, het recht Oekraïne te bezetten. Op 29 april 1918 installeerden de Duitsers in Oekraïne een semi-monarchistisch regime, dat geleid werd door een hetman, de in Wiesbaden geboren Oekraïense grootgrondbezitter en generaal Pavlo Skoropadsky. Dit regime genoot vooral de steun van landeigenaren, Kozakken en de Russische kadetten, en stond lijnrecht tegenover de overwegend sociaal-democratische Oekraïense Volksrepubliek, die op 25 januari van dat jaar in Kiev was uitgeroepen.

Tijdens de regering van Skoropadsky werd veel gedaan op cultureel en educatief terrein. Zo decreteerde hij de oprichting van meerdere Oekraïense universiteiten, onder meer in Kamjanets-Podilsky. Toch zou het hetmanaat niet meer blijken te zijn dan een intermezzo. Hij had veel kwaad bloed gezet met zijn pro-Duitse opstelling en zijn conservatieve agrarische politiek, en na de Duitse nederlaag kwam er snel een eind aan zijn heerschappij, die eindigde in november 1918. Op 14 december nam een nieuwe voorlopige regering, geleid door Volodymyr Vynnytsjenko en Symon Petljoera, hem gevangen en werd de Oekraïense Volksrepubliek in ere hersteld.

In 1919 vluchtte Skoropadsky naar Berlijn. Vanuit Duitsland trachtte hij steun te winnen om de communistische heerschappij in Oekraïne omver te werpen. Later zouden hij en zijn nationalistische beweging nauw samenwerking met Adolf Hitler. Na de Duitse inval in de Sovjet-Unie in 1941 verleenden zij steun bij de vervolging van zowel communisten als Joden.

Kort voor het einde van de Tweede Wereldoorlog raakte Skoropadsky op 16 april 1945 zwaar gewond bij een bombardement. Op de ziekenzaal van het klooster Metten overleed hij aan zijn verwondingen.