Soergoet

Van Wikipedia

Soergoet
Kerngegevens
Deelgebied	Chanto-Mansië
Gemeente	Soergoetski
Inwoners	285.027 (volkstelling 2002)
Coördinaten	61°16′NB 73°24′OL
OKATO-nummer	71136
Netnummer	(+7) 3462
Tijdzone	UTC+5 (YEKT)
Officiële website	www.admsurgut.ru

Soergoet (Russisch: Сургут) is een Russische stad aan de rivier de Ob in het autonome district Chanto-Mansië in het West-Siberisch Laagland. Het ligt op 250 kilometer ten oosten van Chanty-Mansiejsk en 708 kilometer ten noordoosten van Tjoemen.

Inhoud 1 Geschiedenis 2 Economie en Bogdanov 3 Politiek 4 Demografie 5 Bezienswaardigheden 6 Bronnen 7 Externe links

[bewerk] Geschiedenis

Soergoet was een van de eerste Russische plaatsen in Siberië. Het werd gesticht op 19 februari 1594 in opdracht van tsaar Fjodor I als het fort ostjatskoj. De naam zou af kunnen stammen van een combinatie van de Wogoelse woorden "soer" ('vis') en "goet" ('gat' of 'schacht'). In de 17e en 18e eeuw was het een Russisch centrum voor de kolonisatie van West-Siberië. Ann het eind van de 18e eeuw verkreeg het de status van stad en werd het het bestuurlijk centrum van een oejezd, maar vanaf 1804 verloor het deze status weer. In 1868 kreeg het opnieuw de status van stad, om deze weer te verliezen in 1926 vanwege de kleine bevolking. Vanaf 1930 werd het onderdeel van de autonome regio Chanto-Mansië.

De stad maakte een grote industrialisatie door in de jaren '60 toen het een centrum werd voor de verwerking van aardolie en aardgas. Veel enthousiaste leden van de Komsomol trokken toen naar de stad en haar zusterstad Neftejoegansk aan de andere oever van de Ob. Op 25 juni 1965 kreeg de arbeidersnederzetting (werknederzetting) Soergoet de status van stad. Deze status wordt elk jaar gevierd op 12 juni.

[bewerk] Economie en Bogdanov

De economie van Soergoet is gecentreerd rond de productie van oelie en verwerking van aardgas. De belangrijkste bedrijven zijn de oliemaatschappij Soergoetneftegaz (bekend onder de naam 'Soergoet') en Soergoetgazprom (onderdeel van Gazprom). De eigenaar van Soergoetneftegaz; miljardair Vladimir Bogdanov, komt zelden uit de stad en steekt in tegenstelling tot veel andere rijken in Rusland veel geld in voorzieningen in de stad, zoals dit tijdens de Sovjet-Unie ook de gewoonte was. Door zijn inspanningen verschilt de stad behoorlijk van haar zusterstad Neftejoegansk, waar meer westers georiënteerde oliemaatschappijen (met name Yukos) veel minder gedaan hebben aan de sociaal-economische positie van de stad en een veel hogere werkloosheid is. Bogdanov heeft de naam van 'Rode oliebaron' verworven, omdat hij tijdens de veilingen van staatsbedrijven in de jaren '90 de industrie van de stad effectief wist af te schermen voor buitenstaanders, die zelfs op het vliegveld van de stad werden opgesloten tot de veiling voorbij was. Hij zorgde ervoor dat uiteindelijk Soergoetneftegaz werd verkocht aan een pensioenmaatschappij. Hoewel Soergoet lange tijd gezien werd als modelstad vanwege de hoge lonen onder Bogdanov, bleek in juli 2006 dat veel werknemers ontevreden zijn over hun loon. Duizenden van hen gingen toen de straat op op hogere lonen te eisen en een verandering van de werkwijze van het management van het bedrijf.^[1]

De stad heeft verder voedselindustrie, een houtbedrijf, 2 waterkrachtcentrales, een universiteit (en 2 dependances van universiteiten uit Tjoemen), een luchthaven, een binnenhaven en is verbonden met Centraal-Rusland door een spoorlijn. De stad is een knooppunt van pijpleidingen in West-Siberië: bij Soergoet komen de aardolie en aardgasleidingen uit Nizjnevartovsk en Novy Oerengoj en uit Novosibirsk, Perm en Tsjeljabinsk samen. In de toekomst zal de stad een directe wegverbinding krijgen met Chanti-Mansijsk, Tomsk en Centraal-Rusland via de Noordelijke Oost-Westverbinding, die momenteel wordt aangelegd.

[bewerk] Politiek

De huidige burgemeester is sinds 1996 Aleksandr Sirodov (herverkozen in 2000 en 2005). Hij was onder andere verantwoordelijk voor de bouw van de Soergoetbrug, de langste tuibrug met 1 pyloon ter wereld. De werkelijke politieke kracht licht echter bij Bogdanov, aangezien de stad door haar sterke gerichtheid op de olie en gasindustrie een typische 'monogorod' (monostad) is en dus sterk afhankelijk is van de koers die het management hiervan volgt.

[bewerk] Demografie

Ontwikkeling van het inwoneraantal
Jaar	1897	1926	1959	1970	1979	1989	2002
Bevolking	1100	1.300	6000	34.000	107.300	247.800	285.000

[bewerk] Bezienswaardigheden

Op 20 kilometer van de stad op de rechteroever van de Ob bevindt zich een archeologische vindplaats in de berg Barsova met meer dan 60 versterkingen, 3000 graven en tombes, waarvan de vroegste stammen uit de steentijd.

[bewerk] Bronnen

[bewerk] Externe links

• (en) (ru) Website over de stad
• (en) (ru) Website van de universiteit
• NRC Handelsblad De puritein en de piraat, Steden in laboratoriumopstelling

	Steden in autonoom district Chanto-Mansië	{{{afb_rechts}}}
Bestuurlijk centrum: Chanty-Mansiejsk Belojarski - Joegorsk - Kogalym - Langepas - Ljantor - Megion - Neftejoegansk - Nizjnevartovsk - Njagan - Nokatsji - Oeraj - Pyt-Jach - Radoezjny - Sovjetski - Soergoet

61° 15' NB, 73° 25' OL