Sonny Rollins

Van Wikipedia

Theodore Walter (Sonny) Rollins (7 september 1930, New York City) is een Amerikaans jazzmuzikant en tenorsaxofonist. Sonny Rollins heeft al een lange productieve carrière in de jazz. Hij begon op zijn elfde, en speelde al voor zijn 20ste samen met Thelonious Monk. Tegenwoordig toert hij nog en neemt hij nog albums op. Leeftijdgenoten en muzikanten waarmee hij opnam heeft hij overleefd: John Coltrane, Miles Davis en Art Blakey.

[bewerk] Carrière

[bewerk] Begin

Hij begon als pianist, stapte over naar de altsax, en uiteindelijk stapte hij naar de tenorsax in 1946. Zij eerste plaatopname was in 1949 met Babs Gonzalez, datzelfde jaar maakte hij opnames met J. J. Johnson en Bud Powell. Rollins maakte opnames met Miles Davis in 1951 en met Thelonious Monk in 1953.

Rollins maakte deel uit van het Clifford Brown-Max Roach kwintet in 1955, en werd de leider nadat Brown in 1957 overleed.

[bewerk] Bandleider

Op 22 juni 1956 nam hij Saxophone Colossus op, één van zijn hoogst gewaardeerde albums. Op het album ook Tommy Flanagan (piano), de Jazz Messengers (Art Blakey)-bassist Doug Watkins en drummer Max Roach. Het was pas zijn derde album als bandleider, maar toch nam hij al zijn meest bekende nummer op: "St Thomas", een calypso afgeleid van een liedje dat zijn moeder zong in zijn jeugd: 'het was een traditional'. In de jaren '50 was Rollins een leidende kracht in wat later bekend werd als hard bop. In 1957 begon hij ook met het gebruik van bas en drums als begeleiding van zijn solo´s, bijvoorbeeld op de twee vroege opnames 'Way Out West' (Contemporary, 1957) en 'A Night at the Village Vanguard' (Blue Note, 1957).

[bewerk] Frustraties en albums

In 1959, toen hij gefrustreerd raakte met zijn - volgends hemzelf - muzikale beperkingen, nam hij een tweede (en beroemd geworden) verlof van de muziek. Om een zwangere buurvrouw niet lastig te vallen, ging hij oefenen op de Williamsburg Bridge. Zijn 'comeback'/album heette dan ook The Bridge.

Ook in de jaren ´60 bleef Sonny een van de avontuurlijkere muzikanten. Elk album verschilde hemelsbreed van de voorgaande. Hij deed latin/rtmes op 'What's New', haalde de avant-garde in met 'Our Man in Jazz', en herontdekte de normen op 'Now's the Time'. Hij speelde ook de soundtrack van 'Alfie'.

Wederom gefrustreerd nam hij zijn derde, en voorlopig laatste, verlof. Hij besteedde zijn tijd aan yoga, meditatie en Oosterse filosofieën. In 1972 raakte hij in contact met RandB, pop, en funk/ritmes. Hij had nu ook elektrisch versterkte gitaar en bas in zijn band. In deze periode speelde hij zijn solo´s zonder begeleiding. In 1985 kwam zijn album 'Solo Album' uit.

Zijn grootste bekendheid behaalde hij met uitvoeringen op de album Tattoo You van de Rolling Stones uit 1981. Hij speelt op de nummers 'Slave', 'Waiting on a Friend' (de solo) en mogelijk 'Neighbours'.

Op 11 september 2001 was Sonny Rollins vlakbij het World Trade Center toen de torens instortten. Vlak daarna nam hij het live/album "Without a Song: The 9/11 Concert" op.

[bewerk] Overzicht

Rollins staat bekend om het feit dat hij eenvoudige, oppervlakkige of ongewone muziek gebruikt, en daarop een improvisatie baseert (Bijvoorbeeld: "There's No Business Like Show Business" op 'Work Time', "I'm an Old Cowhand" op 'Way Out West', en "Sweet Leilani" op 'This Is What I Do'). Hij heeft weinig nummers gecomponeerd, maar bekend gebleven zijn wel "St. Thomas", "Oleo", "Alfie's Theme" en "Airegin"

Zijn latere albums zijn niet zo bijzonder als zijn eerdere, maar zijn optredens zijn al, meer dan 25 jaar, nog steeds krachtig, en van een grootheid.