Survival of the fittest
Van Wikipedia
Survival of the fittest is een term die oorspronkelijk is bedacht door Herbert Spencer in zijn boek Social Statics uit 1851. Spencer stelde dat als de overheid niet zou ingrijpen de bekwaamste (rijkste) mensen uiteindelijk zouden overblijven en er een superbeschaving zou ontstaan waaruit de zwakkere groepen geëlimineerd zouden zijn.
De term werd korte tijd later door Charles Darwin gebruikt in zijn boek The Origin of Species uit 1859, waarin hij zijn ideeën over de evolutietheorie uiteenzette.
De term survival of the fittest wordt tegenwoordig gebruikt voor vrijwel iedere situatie waarin enige analogie is met evolutie en natuurlijke selectie. Veel biologen gebruiken daarom deze term niet meer en spreken enkel van natuurlijke selectie.
'Survival of the fittest' wordt vaak verward met 'het recht van de sterkste'. Een organisme hoeft echter niet de 'sterkste' te zijn om betere overlevingskansen te hebben dan anderen. Ook bijvoorbeeld een betere camouflage of beter vluchtgedrag kunnen overlevingskansen vergroten en er voor zorgen dat een organisme 'the fittest' is. En het betekent al helemaal niet dat de 'sterkste' het morele recht heeft te doen wat hij wil met de 'zwakkere' met de motivatie dat dat nu eenmaal zo werkt in de natuur. Deze verwarring wordt grotendeels toegeschreven aan de gewijzigde betekenis van fittest. Toen deze term ontstond in Engeland betekende Fittest vooral meest passend (to fit -> passen) of het geschiktst in tegenstelling tot in de beste fysieke conditie.
