Wilhelm Ostwald

Van Wikipedia

Friedrich Wilhelm Ostwald (Riga, 2 september 1853 – Leipzig, 4 april 1932) was een Duits chemicus.

Ostwald was aanvankelijk professor in de chemie te Dorpat, waar hij promoveerde, en te Riga. In 1887 werd hij benoemd in Leipzig. Met Van 't Hoff stichtte hij het Zeitschrift für Physikalischer Chemie. Hij ontdekte in 1888 de verdunningswet.

Hij won de Nobelprijs voor scheikunde in 1909 onder andere voor zijn werk omtrent katalysatoren. Wilhelm Ostwald ontwikkelde ook het Ostwaldproces dat tot op heden gebruikt wordt op industriële schaal om salpeterzuur te produceren. Dit salpeterzuur werd een belangrijke grondstof voor de kunstmeststoffen.

Ostwald werkte ook op het gebied van de geschiedenis van de wetenschappen en ontwierp als gepassioneerd amateurschilder een eigen keurenleer in Die Farbenfibel uit 1916, die in Duitsland veel invloed zou hebben.

Ostwald overleed op 4 april 1932 op 78-jarige leeftijd in het ziekenhuis in Leipzig.

Winnaars van de Nobelprijs voor de Scheikunde (1901-1925)

1901: Hoff | 1902: E.Fischer | 1903: Arrhenius | 1904: Ramsay | 1905: Baeyer | 1906: Moissan | 1907: Buchner | 1908: Rutherford | 1909: Ostwald | 1910: Wallach | 1911: Curie | 1912: Grignard, Sabatier | 1913: Werner | 1914: Richards | 1915: Willstätter | 1918: Haber | 1920: Nernst | 1921: Soddy | 1922: Aston | 1923: Pregl | 1925: Zsigmondy