Yonaguni (eiland)
Van Wikipedia
| Yonaguni | |
 |
|
| Basisgegevens | |
| Locatie | Oost-Chinese Zee |
| Eilandengroep | Riukiu-eilanden |
| Coördinaten | |
| Land | Japan |
| Hoofdplaats | |
| Oppervlakte | 28,9 km² |
| Omtrek | |
| Inwonertal | 1745 |
| Landgebruik | |
| Overig | |
 Foto genomen in de zee nabij Yonaguni  De rotskust, Gunkan-Iwa |
|
Yonaguni (Japans: 与那国島: Yonaguni-jima) is de naam van het meest westelijk gelegen eiland van Japan, en ook de naam van de taal die er gesproken wordt.
Het hoofdeiland is bekend door de gigantische bewerkte rotsformaties en schijnbaar kunstmatige constructies die onder de zeeoppervlakte om het eiland liggen. Het heeft een oppervlakte van 28,88 km², een bevolking van 1745 mensen, en een gemiddelde temperatuur van 23,9°C neerslag gemiddelde is 3000 mm. Alle eilanden vallen onder de jurisdictie van Okinawa het hoofdeiland van de Riukiu-eilanden sinds 1530.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
Yonaguni was een deel van het Aziatische continent tot na de laatste ijstijd en vormde een onderdeel van de landengte tussen China, Taiwan en Japan. Door de zeespiegelstijging als gevolg van het smelten van het landijs werd het een eiland. Vanaf de zeventiende eeuw maakt het eiland deel uit van Japan. Van 1945 tot 1972 werd het eiland bezet door de Verenigde Staten.
[bewerk] Onderwaterruïnes
In 1985 onderzocht de Japanse duiker Kihachiro Aratake de zeebodem bij Yonaguni, waarbij hij vreemde rotsformaties vond, die er kunstmatig uitzagen. Hij waarschuwde de Universiteit van Okinawa over zijn ontdekking. Al snel was een wetenschappelijk team ter plaatse. Dit concludeerde dat de plaatselijke zeebodem ruïnes bevat van constructies die vermoedelijk voor het eind van de laatste ijstijd zijn gebouwd. Ook zijn sporen van landleven gevonden, en stalagmieten en stalactieten die alleen boven water kunnen ontstaan. Dit suggereert een ouderdom van zeker 8000 tot 10.000 jaar. De ruïnes zouden dan de oudste overblijfselen van gebouwen ter wereld zijn; veel ouder dan die van Mesopotamië, Egypte, India en China.
Nadat de ontdekking wereldkundig was gemaakt, ontstond grote onenigheid onder archeologen over de hele wereld. Als men moest aannemen dat het hier werkelijk ging om de overblijfselen van de oudste gebouwen ter wereld, zou de hele oorsprong van de beschaving herschreven en opnieuw geïnterpreteerd moeten worden. Een deel van de archeologen houdt daarom vast aan de stelling dat de onderwaterconstructies alleen geologische eigenaardigheden zijn. Veel geologen zijn echter van mening dat er geen hen bekend natuurlijk proces is aan te wijzen dat zulke kunstmatig lijkende formaties kan veroorzaken. Onder andere de geoloog Teruaki Oshii neemt daarom aan dat het gaat om constructies die voor het einde van de laatste ijstijd zijn gebouwd, toen de zeebodem nog boven water was.
Door meer esoterische onderzoekers wordt een verband gelegd tussen legendarische verzonken beschavingen als die van Atlantis en Lemuria. Yonaguni wordt druk bezocht door toeristen die gefascineerd zijn door de onderwaterruïnes die de gangbare opvatting over de menselijke geschiedenis ter discussie hebben gesteld.
[bewerk] Literatuur
Underworld Graham Hancock
