Johan Sverdrup
Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Johan Sverdrup (3. juli 1816 - 17. februar 1892) var ein norsk politikar for Venstre og statsminister i tida 1884-1889. Han vert ofte kalla faren til den norske parlamentarismen.
Johan kom inn på Stortinget i 1850, først som representant for Larvik amt og siden for Akershus. Han var stortingspresident frå 1871 til 1884, som var den tida ordskiftet om parlamentarismen vart førd. Han bygde opp eit sterkt politisk parti (Venstre) med støtte frå bøndene, og klarte å etablera ei sterk konstitusjonell regjering som praktisk talt øydela den kongelege politiske makta. Sverdrup ønska at Stortinget skulle være den dominerende statsmakta, at stemmeretten burde utvides for å styrka Stortinget, og at statsrådene burde delta i stortingsmøtene for at Stortinget skulle få større innverkna på dei.
Sverdrup sette i verk 89 lovforslag i løpet av sin periode, som mellom anna var reformar av rettssystemet. Han klarte derimot ikkje å gjera dei radikale tilhengjarane av partiet, og måtte søka støtte hos liberal-moderatane. Han blei tvungen til å gå av i 1889 og døydde 17. februar 1892 i Kristiania (i dag Oslo).
[endre] Sjå òg
| Forgjengar: Christian Homann Schweigaard |
Norsk statsminister (1884-1889) |
Etterfylgjar: Emil Stang |
