Łagisza
Z Wikipedii
Łagisza – dzielnica Będzina (8 km² i ok. 5 tysięcy mieszkańców) w północnej części miasta. Zabudowa Łagiszy składa się głównie z jednorodzinnych domków. W skład dzielnicy wchodzą mniejsze jednostki: Jazowe, Pustkowie, Glinice, Stachowe, Bory, Podłosie, Niepiekło. Tutaj znajduje się też jedna z większych w kraju elektrowni o mocy 800 MW.
[edytuj] Historia
Jest to miejscowość od wieków położona koło ruchliwej drogi z Będzina do Siewierza. W starożytności musiała być tutaj ludna osada skoro w 1967 r. odkryto cmentarz z 343 grobami i inne znaleziska datowane na schyłkową epokę brązu (kultura łużycka). Pierwsza informacja o Łagiszy, jako wsi pochodzi z 1254 r. Łagisza znalazła się wtedy w grupie miejscowości, z której norbertanki ze Zwierzyńca koło Krakowa rezygnowały z dziesięciny w zamian za dochody ze wsi Grodziec. Samodzielnie w dokumentach Łagisza występuje od 1301 r. Po 1443 r. w księstwie siewierskim, gdzie stanowi własność biskupią. W XVII w. na terenie wsi powstaje karczma i dwa młyny, sama Łagisza jest jednak niewielką miejscowością, skoro miała wtedy tylko kilkudziesięciu mieszkańców. W II poł. XIX w. na terenie wsi zaczęto otwierać odkrywkowe kopalnie węgla kamiennego, co przyniosło znaczny rozwój. Własną parafię wieś jednak posiadała dopiero od 1925 r.
W 1914 powstała gmina łagiska obejmująca również wsie Grodków, Psary, Sarnów, Preczów i mająca 7368 mieszkańców (Sama Łagisza liczyła 3532 ludzi).
W 1942 r. na terenie budowanej przez władze polskie elektrowni, Niemcy założyli filię oświęcimskiego obozu koncentracyjnego, ukrytego pod kryptonimem "Haaga". Już po II wojnie światowej zbudowano Elektrownię Łagiszę (rozpoczęte prace kontynuowano w 1985 r., a pierwszy blok energetyczny uruchomiono w 1963 r.).
W 1969 r. Łagiszę podniesiono do rangi samodzielnego miasta, by cztery lata później włączyć ją jako dzielnicę do Będzina.
