Łazarz Hrebeljanović
Z Wikipedii
| Łazarz Hrebeljanović 1371-1389 |
||||||
 |
||||||
| Książę Serbii | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||
|
||||||
|
Łazarz Hrebeljanović, Lazar (serbsk.: Лазар Хребељановић) (ur. 1329 – zm. 28 czerwca 1389), nazywany również carem.
Dowódca wojsk serbskich w bitwie na Kosowym Polu w 1389, po której Serbia został podbita przez Imperium Osmańskie.
Spis treści |
[edytuj] Małżeństwo i dzieci[1]
Łazarz ożenił się ok. 1353 z Milicą (Милица) z rodziny Vukanićów, pochodzącej od bocznej gałęzi carskiej i królewskiej dynastii Nemanjiciów, z którą miał siedmioro potwierdzonych w źródłach dzieci:
- córkę Marę lub Draganę, zm. czerwiec 1395, wydana za mąż ok. 1386 za bułgarskiego cara Iwana Szyszmana
- córkę Teodorę, zm. przed 1405, wydana za mąż za Nikolę II Gorjanskiego, syna za Nikoli I Gorjanskiego, bana Mačvy i Chorwacji, palatyna Królestwa Węgier
- córkę Oliverę Despinę (serb. ‘’Оливера Деспина’’) zm. po 1444 wydaną za mąż w 1390 za sułtana Bajazyda I
[edytuj] Legendy o Carze Lazarze
Serbska legenda ludowa głosi, że w noc poprzedzającą bitwę na Kosowym Polu cara Łazarza odwiedził anioł, który przedstawił mu możliwość wyboru pomiędzy wielkim królestwem tu, na Ziemi, a Królestwem Niebieskim. Car Łazarz wybrał Królestwo Niebieskie, które trwać będzie "na wieki wieków". Spowodowało to jednak upadek jego ziemskiego władztwa i śmierć w bitwie na Kosowym Polu. Legenda ta jest przykładem mesjanizmu serbskiego, a naród serbski uważa się za "naród niebiański" ("nebeski narod").
W innych utworach Łazarz zmartwychwstaje po 40 latach od swojej śmierci, na pamiątkę Zmartwychwstania Jezusa
[edytuj] Kanonizacja
Książę Łazarz został uznany za świętego przez Serbską Cerkiew Prawosławną jako Błagowiernyj Łazar, kniaź Serbskij, jego wspomnienie wypada w dniu 15/28 czerwca.
[edytuj] Linki Zewnętrzne
pieśń Car Łazar i Caryca Milica
[edytuj] Przypisy
- ↑ Родословне таблице и грбови српских династија и властеле; wyd. I Aleksa Ivić (1928),wyd. II Dusan Spasić, Aleksandar Plavestra i Dusan Mrdjenović (1987); Bata, Beograd, wyd. I ISBN 86-7685-007-0 (1928), wyd. II ISBN 86-7335-050-6 (1987) (w języku serbskim)
