Żagiel słoneczny
Z Wikipedii
Żagiel słoneczny – urządzenie napędowe statków kosmicznych wykorzystujące ciśnienie światła słonecznego oraz w mniejszym stopniu ciśnienie wywierane przez cząstki wiatru słonecznego.
W założeniach żagiel słoneczny ma być rozpostartą w przestrzeni konstrukcją pokrytą połaciami cienkiej folii aluminiowej. Światło i cząstki odbijając się lub będąc pochłaniane przez folię wywierają na nią nacisk. W odległości od Słońca w takiej jak znajduje się Ziemia ciśnienie wynosi 4,6 μPa przy pochłonięciu światła i dwa razy tyle przy całkowitym odbiciu.
Do tej pory tylko Cosmos 1 został wyposażony w tego typu napęd.
Zalety takiego sposobu napędu to:
- znikome koszty związane z budową urządzenia,
- zerowy wydatek energetyczny napędu.
Wady:
- bardzo mała siła ciągu a przez to długi czas rozpędzania,
- nierozwiązana kwestia hamowania.
Najprawdopodobniej ten rodzaj napędu zostanie użyty do napędu sond dalekiego zasięgu (ang. deep space exploration).
Futurystyczne plany zakładają również budowę wielkiego lasera umieszczonego w przestrzeni lub np. na Księżycu służącego do napędu statków kosmicznych w obrębie Układu Słonecznego.
[edytuj] Zobacz też
Słońce, wiatr, żagiel, przegląd zagadnień z zakresu astronomii i astronautyki
