Żywe torpedy
Z Wikipedii
Żywe torpedy (straceńcy, polscy kamikadze) - polskie oddziały wojskowe września składające się wyłącznie z ochotników gotowych oddać życie za ojczyznę, przeznaczone do działań na tyłach niemieckich. Nazwę wzięli od jednego z przewidzianych zastosowań jako samobójczy sternicy torped.
W maju 1939 Hitler zażądał Gdańska i korytarza. W Ilustrowanym Kurierze Codziennym z 6 maja (następnego dnia) zamieszczono list od Władysława Bożyczki i jego szwagrów Edwarda i Leona Lutostańskich, będący odpowiedzią na żądania Hitlera.
Apelowali do Polaków gotowych oddać swe życie za ojczyznę w formie "żywych torped" itp., dzięki czemu uratują o wiele więcej innych. Apel spotkał się z dużym odzewem, zgłosiło się ok. 4700 ochotników i 150 ochotniczek, w tym ok. 3000 nazwisk zachowało się w dokumentach.
Pierwsi ochotnicy złożyli przysięgę 29 czerwca.
Nic nie wiadomo o ich działaniach na morzu, ale walczyli w wydzielonych formacjach lądowych i sabotażu na Wybrzeżu i w Warszawie.
