137 Meliboea
Z Wikipedii
| [[Grafika:|250px]] |
|
|---|---|
| Odkrycie | |
| Odkrywca | Johann Palisa |
| Data odkrycia | 21 kwietnia 1874 |
| Nr planetoidy | 137 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Występowanie planetoidy | Pas główny |
| Średnia odległość od Słońca | 3,1132 AU |
| Mimośród | 0,221 |
| Peryhelium | 2,425 AU |
| Aphelium | 3,801 AU |
| Okres obiegu wokół Słońca | 5,49 roku |
| Średnia prędkość orbitalna | ? km/s |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki | 13,43° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica | 145,4 km |
| Masa | ? kg |
| Średnia gęstość | ? g/cm3 |
| Okres obrotu wokół własnej osi | 15,13 h |
| Albedo | 0,050 |
| Jasność absolutna | 8,05 m |
| Typ spektralny | Typ C |
| Średnia temperatura na powierzchni | ? ° K |
| Satelity naturalne | ? |
137 Meliboea to duża, bardzo ciemna planetoidą krążącą w pasie głównym asteroidów. Jest obiektem o średnicy ok. 145,4 km (jeden pełny obrót wokół własnej osi wykonuje raz na 15,13 godziny). Składa się najprawdopodobniej z węglanów.
Planetoida krąży w średniej odległości 3,11 jednostek astronomicznych od Słońca (okres obiegu to ok. 5,49 roku).
Jest największym obiektem rodziny planetoidy Meliboea. Spośród całej rodziny jedynie 791 Ani dorównuje jej rozmiarami.
137 Meliboea została odkryta przez Johanna Palisę 21 kwietnia 1874, jako druga z wielu odnalezionych później przez niego. Nazwa planetoidy pochodzi od Meliboi, postaci z mitologii greckiej.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Baza danych o małych ciałach Układu Słonecznego
- 137 Meliboea w bazie JPL
- Diagram orbity 137 Meliboea
