13 Egeria
Z Wikipedii
| [[Grafika: |250px]] |
|
|---|---|
| Odkrycie | |
| Odkrywca | Annibale de Gasparis |
| Data odkrycia | 2 listopada 1850 |
| Nr planetoidy | 13 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Występowanie planetoidy | pas główny |
| Średnia odległość od Słońca | 2,576 AU |
| Mimośród | 0,085 |
| Peryhelium | 2,358 AU |
| Aphelium | 2,794 AU |
| Okres obiegu wokół Słońca | 4,13 roku |
| Średnia prędkość orbitalna | 18,56 km/s |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki | 16,540° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica | 207,6 km |
| Masa | 9,4×1018 kg |
| Średnia gęstość | 2 ? g/cm3 |
| Okres obrotu wokół własnej osi | 0,2935 d |
| Albedo | 0,083 |
| Jasność absolutna | 6,74 m |
| Typ spektralny | Typ G |
| Średnia temperatura na powierzchni | ~ 178 K |
| Satelity naturalne | brak danych |
13 Egeria to jedna z większych planetoid z pasa głównego.
Spis treści |
[edytuj] Odkrycie
Planetoida została odkryta przez Annibale’a de Gasparisa 2 listopada 1850.
Jej nazwa pochodzi od Egerii, nimfy wodnej z mitologii rzymskiej.
[edytuj] Orbita
Orbita 13 Egerii nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 16,54°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 4,13 roku, krążąc w średniej odległości 2,57 j.a. od naszej Dziennej Gwiazdy. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 18,56 km/h.
[edytuj] Właściwości fizyczne
Egeria ma średnicę ok. 208 km. Jej albedo wynosi 0,083, a jasność absolutna to 6,74m. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga 174-178 K. Planetoida ta zalicza się do asteroid węglowych typu G.
