25 Pułk Ułanów Wielkopolskich
Z Wikipedii
25 Pułk Ułanów Wielkopolskich wcześniej 115 Pułk Ułanów Wielkopolskich - polska jednostka wojskowa w okresie międzywojennym. W czasie wojny obronnej w składzie Nowogródzkiej Brygady Kawalerii. Pułk zakończył swoje działania w rejonie Władypola w dniu 27 września 1939 roku, niewielkie grupki przedostały się na Węgry.
23 września 1939 r. przeprowadził bohaterską szarżę pod Krasnobrodem, która zmieniła się następnie w ciężką bitwę pod Krasnobrodem, w której mimo ciężkich strat i śmierci dowódcy płk. Bohdana Stachlewskiego osiągnięto duże sukcesy w postaci zajęcia i utrzymania miasta, wzięcia do niewoli sztabu niemieckiej 8. Dywizji Piechoty i powzięcia uzupełnień w ludziach i koniach.
5 stycznia 1945 pułk został odtworzony w Maglie we Włoszech jako 25. Pancerno-motorowy Pułk Ułanów Wielkopolskich wchodząc w skład 5. Kresowej Dywizji Piechoty, nie zdążył jednak wejść do walki. 5 maja 1947 został formalnie rozwiązany.
[edytuj] Dowódcy pułku
- płk Maciej Mielżyński (1920)
- płk Erazm Stablewski (1920)
- rtm. Witold Radecki-Mikulicz (1920-1921)
- płk dypl. Roland Bogusz (1921-1922)
- ppłk Aleksander Zelio (1922-1923)
- płk dypl. Włodzimierz Tyszkiewicz (1923-1924)
- płk Anatol Jasieński (1924-1925)
- płk Spirydon Koiszewski (1925-1932)
- płk dypl. Witold Dzierżykraj-Morawski (1932-1937)
- płk Bohdan Stachlewski (1937-1939 poległ)
- ppłk dypl. Wilhelm Lewicki (1945)
- płk Edward Milewski (1945-1947)
Zobacz też: Pułki kawalerii polskiej 1918-1920, Pułki ułanów kawalerii polskiej w 1939.