3 Eskadra Wywiadowcza
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
3 eskadra wywiadowcza - jednostka polskiego lotnictwa wojskowego.
Powstała 30 grudnia 1918 roku w Warszawie.
Pierwszym dowódcą został kpt. pil. Julian Słoniewski
W pierwszym okresie istnienia wyposażona w cztery typy samolotów: DFW C.V, Albatros C.VII, LVG C.V, LVG C.VI.
24 stycznia 1919 roku, jako pierwsza z Warszawy wyruszyła na front, podporządkowano gen. Stefanowi Majewskiemu, umieszczono w Włodzimierzu Wołyńskim. W czerwcu 1919 roku przesunięta do rezerwy.
20 września 1919 roku stacjonowała na lotnisku Ciechanów, wchodząc w skład IV Grupy
Na przełomie 1919 i 1920 roku włączona w skład nowotworzonej V Grupy Lotniczej
W ofensywie kijowskiej V Dywizjon Lotniczy został przydzielony do 2 Armii gen. Antoniego Listowskiego
24 kwietnia 1920 roku,w związku z mającą się rozpocząć ofensywą wojsk polskich, 3. eskadra otrzymała rozkaz przeniesienia się na lotnisko do Zwiahla, by tam wspierać uderzenie grupy operacyjnej gen. Rydza-Śmigłego na Żytomierz
3 maja grupa operacyjna gen. Rydza-Śmigłego została wzmocniona i przemianowana na 3 Armię. Jej działania, mające na celu dotarcie do linii Dniepru i zdobycie Kijowa, miał wspierać z powietrza V Dywizjon Lotniczy. Piloci wspierali działania armii podczas zdobywania Białej Cerkwi oraz w trakcie pościgu za szybko wycofującym się nieprzyjacielem. Wykonywali także loty rozpoznawcze nad Kijów. 7 maja do Kijowa weszły pierwsze polskie oddziały.
W Kijowie V Dywizjon Lotniczy (3. i 16. eskadra) stacjonował na lotnisku Post Wołyński.
Operując z lotniska w Kijowie samoloty V Dywizjonu brały udział w rozpoznaniu lotniczym wzdłuż Dniepru, na południe w kierunku na Kaniów i Czerkasy. 24 maja samoloty 3. i 16. eskadry wzięły udział w bombardowaniu Rżyszczewa i ostrzeliwały z karabinów bolszewickie statki na Dnieprze. 28 i 30 maja oraz 1 czerwca samoloty V Dywizjonu wykonały kilkanaście nalotów na rosyjską flotyllę rzeczną przygotowującą się do desantu pod Rżyszczewem.
Następnie Dywizjon skierowano do walk na północ od Kijowa. 10 czerwca po południu sprawne jeszcze samoloty eskadr V Dywizjonu przeleciały na lotnisko w Zwiahlu.
W kolejnych dniach przebazowano eskadry na lotnisko Szepietówka. 23 czerwca 3. eskadra straciła swe ostatnie samoloty.
Personel eskadry przesunięto do Łucka, do bazy zaopatrzenia armii, gdzie czekała na dostawę nowego sprzętu z Warszawy.
Pierwsze samoloty przybyły pod koniec czerwca, pozwalając odtworzyć gotowości bojowej eskadr V Dywizjonu. 9 lipca eskadrę przebazowano do Chełma, a 8 sierpnia do Lublina, 13 była w Puławach. W operacji warszawskiej w sierpniu 1920 roku przypisana do 4. armii Frontu Środkowego. Bazą operacyjną stanowiło lotnisko w Dęblinie. W dniu 13 sierpnia 1920 roku była uzbrojona w 8 samolotów: 7 typu Bréguet XIV A2 i 1 typu Fokker D.VII.
Początkowo operowała z lotniska polowego w okolicach Puław, 16 sierpnia o świcie eskadrę przebazowano do Dęblina, gdzie stacjonował sztab dowódcy armii oraz znajdowała się również Kwatera Główna Naczelnego Wodza. Do czasu zasadniczego uderzenia wykonywała rozpoznania na rzecz wspieranej armii przede wszystkim wojsk grupy mozyrskiej. Od 16 sierpnia, kiedy to o świcie natarcie silnej grupy uderzeniowej (trzy dywizje 4. Armii, tj. 14. DP, 16. DP, 21. DP, oraz dwie dywizje 3. Armii: 1. DP i 3. DP, a także brygada kawalerii) ruszyło na północ eskadrom 4. i 3. Armii w tym 3 eskadry postawiono zadanie współdziałania z nacierającą piechotą.
Na mocy rozkazu z 18 stycznia 1921 roku eskadra stacjonowała w Warszawie.
W maju 1921 roku 3 Eskadra Wywiadowcza wchodziła w skład IV Dywizjonu Wywiadowczego 1 Pułku Lotniczego w Warszawie.
