Aimé Jacquet
Z Wikipedii
Aimé Jacquet (ur. 27 listopada 1941 w Sail-sous-Couzan nad Loarą), francuski piłkarz i trener piłkarski. W latach 1994-98 był selekcjonerem reprezentacji Francji, z którą w 1998 roku zdobył mistrzostwo świata.
Spis treści |
[edytuj] Kariera piłkarska
Jacquet rozpoczynał swoją karierę piłkarską w lokalnym amatorskim klubie US Couzan, jednocześnie pracował w fabryce. W 1961 roku przeszedł do AS Saint-Étienne, z którym, w okresie jego największej świetności, zdobył pięć tytułów mistrza kraju i trzykrotnie triumfował w rozgrywkach o Puchar Francji. W 1973 roku został zawodnikiem Olympique Lyon, gdzie w wieku trzydziestu pięciu lat zakończył karierę.
- 1956-61 –
US Couzan - 1961-73 – AS Saint-Étienne
- 1973-76 – Olympique Lyon
[edytuj] Sukcesy piłkarskie
- mistrzostwo Francji 1964, 1967, 1968, 1969 i 1970 oraz Puchar Francji 1962, 1968 i 1970 z St-Étienne
- W reprezentacji Francji rozegrał w 1968 roku dwa mecze
[edytuj] Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery sportowej Jacquet kontynuował pracę w futbolu jako szkoleniowiec i przez cztery lata prowadził Olympique Lyon. W 1980 został trenerem Girondins Bordeaux i z ówczesnego ligowego średniaka stworzył drużynę, która w drugiej połowie lat 80., zdobywając trzy tytuły mistrza kraju i dwa Puchary Francji, osiągnęła pozycję najlepszego i najefektowniej grającego zespołu francuskiego. Jednak w 1989 roku, po kilku słabszych meczach, prezydent Claude Beza wręczył mu wymówienie. Jacquet podjął pracę w mniej utytułowanym Montpellier HSC, skąd w w 1990 roku przeniósł się do AS Nancy.
W 1991 roku został asystentem trenera drużyny narodowej Gérarda Houlliera. Po tym jak Francja przegrała eliminacje do Mistrzostw Świata 1994 z Izraelem i Bułgarią Houllier zrezygnował, a jego następcą został Jacquet, ale jako trener tymczasowy. Po obiecujących wynikach w meczach towarzyskich (Francja w latach 1994-96 – przez trzydzieści jeden spotkań – nie doznała porażki) podpisał stałą umowę. Pierwszym sukcesem nowego selekcjonera był awans do Euro 1996, gdzie ekipa z Didier Deschamps'em, Zinedinem Zidanem i Christianem Karembeu na czele odpadła w pófinale.
Na Mistrzostwa Świata w 1998 roku, których Francja była gospodarzem, Jacquet nie powołał faworytów kibiców i mediów Erica Cantonę, Jean-Pierre'a Papina i Davida Ginolę. Z tego powodu przetoczyła się przez francuską prasę ostra krytyka pod adresem selekcjonera, a co bardziej radykalne głosy wzywały go do dymisji. Już po pierwszych meczach światowego czempionatu reprezentacja dowodzona przez Jacqueta dzięki efektownej i rozsądnej grze zamknęła usta wszystkim niezadowolonym, a po zwycięskim 3:0 finale z Brazylią szkoleniowiec stał się jednym z narodowych bohaterów.
Po tym meczu Jacquet rozstał się nie tylko reprezentacją (jego bilans: 53 mecze, 37 zwycięstw – 11 remisów – 5 porażek), ale i z pracą szkoleniową. Od 1999 roku jest dyrektorem technicznym kadry oraz działa aktywnie we Francuskim Związku Piłki Nożnej.
- 1976-80 – Olympique Lyon
- 1980-89 – Girondins Bordeaux
- 1989-90 – Montpellier SC
- 1990-91 – AS Nancy
- 1992-93 – reprezentacja Francji, asystent Gérarda Houlliera
- 1994-98 – reprezentacja Francji
- od 1999 – reprezentacja Francji, dyrektor techniczny
[edytuj] Sukcesy trenerskie
- mistrzostwo Francji 1984, 1985 i 1987, Puchar Francji 1986 i 1987 oraz półfinał Pucharu Mistrzów z Bordeaux
- mistrzostwo świata 1998 oraz półfinał Euro 1996 z reprezentacją Francji
| poprzednik: Aimé Mignot |
Trener Olympique Lyon w latach 1976-80 |
następca: J.-P.Destrumelle |
Georges Verniet i Henri Guerin • Henri Guerin • Jean Snella i José Arribas • Just Fontaine • Louis Dugauquez • Georges Boulogne • Stefan Kovács • Michel Hidalgo • Henri Michel • Michel Platini • Gérard Houllier • Aimé Jacquet • Roger Lemerre • Jacques Santini • Raymond Domenech
