Albańczycy
Z Wikipedii
Albańczycy to naród pochodzenia indoeuropejskiego zamieszkujący Albanię (ponad 3 miliony), Macedonię (ok. 520 tysięcy), Serbię(około 1,8 miliona, głównie w Kosowie i Metohiji) i Czarnogórę (około 31 tysiecy) oraz Europę Zachodnią (około 250 tysięcy, z czego 90 tysięcy to tak zwani rdzenni Albańczycy we Włoszech). Około dwie trzecie Albańczyków to muzułmanie, reszta to katolicy i prawosławni.
Albańczycy wywodzą swoje korzenie od niezromanizowanych Ilirów. W ich etnogenezie pewien udział mogli również mieć Trakowie i zromanizowani mieszkańcy Bałkanów. Początki ich państwowości sięgają XII wieku. W XIV wieku znaleźli się pod turecką dominacją, podczas której wielu z nich przeszło na islam. Niepodległość uzyskali w drugiej dekadzie XX wieku.
Albańczycy zachowali bardzo silne pozostałości ustroju rodowo-plemiennego (np. krwawą zemstę). W kulturze narodowej dzielą się oni na dwie grupy: żyjący na północy Gegowie i zamieszkujący południe Toskowie. Obie grupy używają odmiennych dialektów języka albańskiego.
Najbardziej znani Albańczycy:
