Aleksander Dumas (ojciec)
Z Wikipedii
Aleksander Dumas, ojciec, (fr. Alexandre Dumas, ur. 24 lipca 1802, zm. 5 grudnia 1870) - pisarz francuski.
Aleksander Dumas urodził się w posiadłości Dumas Davy de la Pailleterie w Villers-Cotterêts, Aisne, niedaleko Paryża, był wnukiem markiza Antoniego Aleksandra Davy de la Pailleterie.
Spis treści |
[edytuj] Pochodzenie i młodość
Podczas kiedy dziadek Aleksandra pełnił funkcję Generalnego Komisarza Artylerii w kolonii Santo Domingo (dzisiaj Dominikana, wtedy część Haiti), zakochał się w babce przyszłego pisarza Marie-Céssette Dumas, czarnej niewolnicy. W 1762 roku ona urodziła syna Tomasz-Aleksandra, po czym zmarła.
Kiedy Antoni Aleksander Davy de la Pailleterie i jego młody syn powrócili do Normandii, niewolnictwo ciągle było legalne, więc chłopiec cierpiał na skutek swego pochodzenia. W 1786 Tomasz-Aleksander, zapisał się do francuskiej armii. Posługiwał się panieńskim nazwiskiem matki. Podczas wojen prowadzonych przez Napoleona ojciec pisarza wykazał się jako doskonały dowódca, dzięki czemu w wieku 31 lat został generałem.
Generał Dumas ożenił się z Marie-Louise Elizabeth Labouret, która urodziła mu syna Aleksandra. Jednak młody pisarz nie cieszył się długo opieką ojca, bo ten zmarł 1806 roku. Czteroletnim Aleksandrem opiekowała się matka. Ich życie było trudne, a matka nie mogła zapewnić mu wystarczającej edukacji. Mimo tych problemów Alexander bardzo lubił książki. Jego rodzącą się wyobraźnię podsycały opowieści matki o bohaterskich czynach ojca w czasie wojen napoleońskich. Mimo biedy, rodzina Dumasa zachowała pewną reputację. Dzięki niej dwudziestoletni Aleksander mógł przenieść się do Paryża i podjąć pracę w biurze diuka Orleanu.
[edytuj] Kariera literacka
Dumas dodatkowo zaczął się zajmować pisaniem artykułów do prasy. Jednak najbardziej zafascynował go teatr. Napisał kilka sztuk teatralnych, a w 1829 roku, pierwsza z nich została wystawiona i spotkała się z dobrym przyjęciem. W następnym roku, kolejna jego sztuka odniosła sukces, co pozwoliło mu na zajęcie się pisaniem jako głównym źródłem dochodu. W 1830 roku we Francji wybuchła kolejna rewolucja.
Do połowy lat trzydziestych XIX stulecia, we Francji było niespokojnie, jednak w końcu kraj zaczął się rozwijać. Dla Dumasa najcenniejszym osiągnięciem rewolucji, był koniec cenzury. Mógł w końcu rozpostrzeć swoje literackie skrzydła.
Dumas zajął się pisaniem powieści w odcinkach, które ukazywały się w prasie. Tak powstała jego pierwsza powieść, będąca przeróbką starszej sztuki teatralnej. Był to Kapitan Paul.
W 1840 roku poślubił Idę Ferrier. Nie przeszkodziło mu to w spłodzeniu trzech nieślubnych dzieci z kilkoma kochankami. Jeden z nich Aleksander Dumas (syn), też został słynnym pisarzem i napisał między innymi Damę Kameliową.
Ojciec najbardziej lubił pisać powieści przygodowe osadzone w historii Francji. Jego utwory pełne były romansów, pojedynków na broń białą, oraz spisków i podstępów.
[edytuj] Najsłynniejsze książki
- książki o muszkieterach:
- Trzej muszkieterowie (1844, Les trois mousquetaires, wyd. polskie 1846)
- Dwadzieścia lat później (1845, Vingt ans apres, 1846)
- Wicehrabia de Bragelonne (1848-1850, Le vicomte de Bragellone, wyd. polskie 1849) - zwykle wydawana w czterech częściach, ostatnia z nich to Człowiek w żelaznej masce
- Hrabia Monte Christo (1844, Le comte de Monte Christo, wyd. polskie 1846)
- Córka regenta (1845)
- Biesiada widm
- Królowa Margot (1845, La Reine Margot)
- Maria Antonina (1845)
- Józef Balsamo (1846–1848)
- Czarny tulipan (1850)
- Dziadek do orzechów - przeróbka z utworu E. T. A. Hoffmanna, potem jako balet Piotra Czajkowskiego
Dzięki swoim książkom, Dumas zarabiał spore sumy, jednak nie przeszkodziło mu to w stałym wykorzystywaniu debetu na koncie, oraz kilku bankructwach. Nie zrobił by tego bez pomocy swoich niezliczonych kochanek. Po abdykacji króla i przejęciu władzy przez Napoleona III, Dumas w 1851 roku przeniósł się do Brukseli w Belgii.
Następnie pojechał do Rosji, gdzie spędził dwa lata, ciesząc się popularnością swoich powieści. W marcu 1861 proklamowano królestwo Włoch. Przez trzy lata Dumas brał udział w walkach, podczas jednoczenia się Italii, po czym w 1864 roku wrócił do Paryża.
[edytuj] Pośmiertne przenosiny
Dumas został pochowany w miejscowości, gdzie się urodził, czyli w Villers-Cotterêts. W roku 2002 na wniosek prezydenta Francji, jego ciało przeniesiono do Panteonu w Paryżu. Większość francuskich pisarzy nie dostąpiła tego zaszczytu. Książki Dumasa zostały przetłumaczone na prawie dwieście języków, a w oparciu o nie powstało więcej niż 200 filmów.
Dom Aleksandra Dumasa, Château Monte Cristo, został odrestaurowany i otwarty dla zwiedzających.
