Andrea del Verrocchio
Z Wikipedii
Andrea del Verrocchio (pełne imię Andrea di Michele di Francesco de' Cioni), żyjący w latach ok. 1435-1488 włoski rzeźbiarz i malarz renesansowy, urodzony we Florencji, przedstawiciel quattrocenta florenckiego. Pochodził z rodziny złotników, sam słynie najbardziej z twórczości w brązie. Był nauczycielem jednego z największych humanistów odrodzenia, Leonarda da Vinci. Młody Leonardo jest autorem m.in. postaci anioła w obrazie Verrocchia Chrzest Chrystusa (1473-75, Galleria degli Uffizi we Florencji). Verrocchio pracował głównie dla Medyceuszów. Nauczyciel zdał sobie sprawę, że nie potrafi dorównać swemu uczniowi (Leonardo), związku z tym przestał malować i zajął się tylko rzeźbiarstwem. Tworzył wspaniałe obrazy i rzeźby religijne, pełne harmonii, odznaczające się wytwornością, wirtuozerią techniczną i silnym realizmem.
Główne dzieła to:
- słynny pomnik konny Bartolomeo Colleoniego w Wenecji (1481, ukończony po śmierci del Verrocchia przez Alessandra Leopardiego w 1496)
- nagrobek kardynała N. Fortegurri w katedrze w Pistoi (1476-1488)
- Chrystus i Niewierny Tomasz (1467-1483), z fasady florenckiego kościoła Orsanmichele
- David (1473-1475)
- nagrobki Piera i Giovanniego Medici w kościele S. Lorenzo we Florencji (1472)
- obraz Chrzest Chrystusa (1470)
- Dama z kwiatami
