Andrzej Gołota
Z Wikipedii
 |
||
| Boks | ||
 brąz |
1988 Seul |
waga ciężka (do 91kg) |
Andrzej Gołota (ur. 5 stycznia 1968 w Warszawie), polski bokser, medalista olimpijski.
[edytuj] Przebieg kariery
Startował w barwach Legii Warszawa, zdobył cztery tytuły mistrza Polski w wadze ciężkiej (do 91 kg, 1986-1990); sięgał również po medale na imprezach międzynarodowych (1985 wicemistrz świata juniorów, przegrał w finale z Kubańczykiem Félixem Savónem; 1986 mistrz Europy juniorów). W 1988 odniósł największy sukces w karierze amatorskiej, sięgając w Seulu po brązowy medal olimpijski; w walce półfinałowej z Koreańczykiem Hyun Man Baikiem doznał kontuzji (rozcięcie łuku brwiowego), co zmusiło go do wycofania się. Jako amator reprezentował Polskę także na seniorskich mistrzostwach Europy (Turyn 1987, ćwierćfinał i Ateny 1989, brązowy medal) i świata (Moskwa 1989).
Udział w kilku bójkach i awanturach, zakończony wydaniem przez Sąd Wojewódzki we Włocławku listu gończego z oskarżeniem o rozbój z użyciem niebezpiecznego narzędzia (pistolet gazowy), skłonił w 1990 r. Gołotę do ucieczki do USA przed polskim wymiarem sprawiedliwości. 7 lutego 1992 w Milwaukee zadebiutował na ringu zawodowym, pokonując Roosevelta Shulera; do końca 1992 stoczył dalszych siedem zwycięskich walk. 16 maja 1995 w Atlantic City odniósł zwycięstwo nad znanym bokserem z Samoa, Samsonem Pouhą (nokaut w 5. rundzie); 15 marca 1996 Gołota znokautował Amerykanina Danella Nicholsona; uczynił to jednak w sposób nieprzepisowy (uderzenie głową), co przyniosło mu opinię boksera walczącego nieczysto. Kolejnym rywalem Nicholsona miał być słynny Riddick Bowe, w tej sytuacji promotorzy przeciwstawili mistrzowi świata pogromcę jego niedoszłego przeciwnika. Walka w nowojorskiej Madison Square Garden (11 lipca 1996) zakończyła się dyskwalifikacją Gołoty za ciosy poniżej pasa; zdarzeniu towarzyszyła bijatyka wokół ringu, w szpitalu znaleźli się m.in. menedżer Gołoty Lou Duva, a także sam Gołota, uderzony w głowę telefonem komórkowym.
W 1996 dzięki wstawiennictwu prezydenta Kwaśniewskiego Gołota uzyskał list żelazny, dzięki czemu mógł uniknąć aresztowania w przypadku pojawienia się w Polsce. Późniejsze zabiegi jego adwokatów w sprawie bójki we Włocławku doprowadziły do wyroku skazującego w zawieszeniu, który później został jeszcze zmniejszony (z dwóch lat do roku więzienia w zawieszeniu na trzy lata).
Ciosy poniżej pasa potwierdziły opinię o Gołocie jako o bokserze chętnie faulującym, ale walka z Bowem przyniosła mu także wiele pozytywnych opinii; prowadził z mistrzem świata wyrównany pojedynek, przez długi czas prowadząc na punkty. Zyskany rozgłos wykorzystano do zorganizowania walki rewanżowej, która odbyła się 14 grudnia 1996 w Atlantic City. Ponownie pojedynek zakończył się dyskwalifikacją Gołoty za nieczyste ciosy, ale Polak był jeszcze bliższy zwycięstwa niż w pierwszym pojedynku; w chwili dyskwalifikacji prowadził na punkty u wszystkich sędziów.
Kolejna głośna walka z udziałem Andrzeja Gołoty miała miejsce 4 października 1997 w Atlantic City; rywal Polaka, Brytyjczyk Lennox Lewis, odniósł błyskawiczne zwycięstwo, nokautując Gołotę w pierwszej rundzie. W późniejszych komentarzach wskazywano na niedyspozycję Gołoty, wiążąc ją z efektem przyjęcia przez boksera leku uśmierzającego ból kolana. Porażka mocno zachwiała pozycją Gołoty w rankingu zawodowego boksu wagi ciężkiej; udało mu się poprawić notowania po pokonaniu byłego mistrza świata, Tima Witherspoona we Wrocławiu w 1998. Walka ta otworzyła mu możliwość walki z Michaelem Grantem; stawką tej rywalizacji była szansa walki o pasy mistrzowskie kilku federacji z Lennoxem Lewisem. 20 listopada 1999 w Atlantic City Gołota był bliski pokonania Granta, prowadził przez większość walki na punkty, jednak po "knockdownie" w ostatniej rundzie odmówił kontynuowania walki i zwycięstwo przyznano Grantowi.
Fatalne wrażenie pozostawił Gołota po walce z Mike Tysonem 20 października 2000 w Detroit. Już w przerwie między drugą i trzecią rundą Polak odmówił kontynuowania walki; w 2001 wprawdzie komisja boksu stanu Michigan uznała walkę za nieodbytą (wykryto niedozwolone substancje w organizmie Tysona), jednak kariera Gołoty wydawała się ostatecznie zakończona.
W roku 2002 Gołotę ścigano listem gończym w USA (za niestawienie się w sądzie w związku z oskarżeniem o podawanie się za policjanta), a październiku tegoż roku oskarżono go w Polsce o ponowne wdanie się w bijatykę (w hotelu w Sopocie). Został w związku z tym w marcu 2003 zatrzymany, postawiono mu zarzuty i wypuszczono za kaucją 30 000 zł. Dwa miesiące później, po niestawieniu się przezeń na jedną z rozpraw, sąd wydał w lipcu postanowienie o jego aresztowaniu, ale wkrótce – po przedstawieniu przez jego obrońców dowodów na to, że pięściarz w tym czasie przechodził rehabilitację – wycofał to postanowienie. We wrześniu 2004 prokuratura odstąpiła od dalszego prowadzenia z urzędu sprawy pobicia w Sopocie, a poszkodowany zrezygnował z wniesienia przeciw Gołocie oskarżenia prywatnego. Sprawę ostatecznie umorzono.
W tym czasie Gołota podjął raz jeszcze próbę powrotu na ring zawodowy. Od 2003 stoczył kilka zwycięskich walk, 27 kwietnia 2004 w Nowym Jorku zremisował po udanej walce z Chrisem Byrdem. Byrd był obrońcą tytułu mistrza świata federacji IBF i remis zapewnił mu utrzymanie mistrzowskiego pasa.
13 listopada 2004 Gołota przegrał na punkty walkę o mistrzostwo świata WBA w wadzie ciężkiej z Johnem Ruizem (111:114, 111:114, 112:113).
22 maja 2005 Gołota podczas gali w hali United Center w Chicago został znokautowany w 53 sekundzie walki przez Lamona Brewstera w walce o tytuł mistrza świata federacji WBO.
1 lipca 2006 policja przeszukała i zatrzymała polskiego pięściarza w związku z podejrzeniem porwania, napaści seksualnej oraz nielegalnego posiadania broni. W domu Gołoty znaleziono dwanaście pistoletów, na które nie miał pozwolenia. Policja przeszukała dom w związku z toczącą się sprawą przeciwko Gołocie, który grożąc bronią zmusił dwie kobiety do wejścia do jego domu, gdzie według relacji kobiet napastował je seksualnie. Obu kobietom udało się uciec i zawiadomić organy ścigania.
[edytuj] Historia walk
|
|
