Anonimowi Alkoholicy

Z Wikipedii

Anonimowi Alkoholicy (AA, z ang. Alcoholics Anonymous) - dobrowolne, samopomocowe grupy osób uzależnionych od alkoholu, tworzone w celu leczenia alkoholizmu. Podstawą filozofii AA jest Dwanaście Kroków AA.

Na dzień 1 stycznia 2006 General Service Office of Alcoholics Anonymous oszacowało, że w około 106 202 grupach A.A. w co najmniej 150 państwach, spotyka się około 1 867 212 członków.

Spis treści 1 Przekonania Anonimowych Alkoholików 2 Czego grupy AA nie robią 3 Historia 3.1 Na świecie 3.2 W Polsce 4 Dwanaście Tradycji AA 5 Dwanaście Kroków AA 6 Znaczenie niektórych określeleń używanych w AA 6.1 Program HALT 6.2 Sponsorowanie 6.3 Program jednego dnia (24 godziny) 6.4 Anonimowość 7 Literatura wspólnoty 8 zobacz też 9 Linki zewnętrzne 10 Bibliografia 11 Przypisy

[edytuj] Przekonania Anonimowych Alkoholików

Zwane "Preambułą" i oczytywane na początku spotkania przed przejściem do dyskuji nad konkretnym elementem programu przedstawiają się następująco:

Anonimowi Alkoholicy są wspólnotą mężczyzn i kobiet, którzy dzielą się nawzajem doświadczeniem, siłą i nadzieją, aby rozwiązywać swój wspólny problem i pomagać innym w wyzdrowieniu z alkoholizmu.

Jedynym warunkiem uczestnictwa we wspólnocie jest chęć zaprzestania picia. Nie ma w AA żadnych składek ani opłat, jesteśmy samowystarczalni poprzez własne dobrowolne datki.

Wspólnota AA nie jest związana z żadną sektą, wyznaniem, działalnością polityczną, organizacją lub instytucją, nie angażuje się w żadne publiczne polemiki, nie popiera ani nie zwalcza żadnych poglądów.

Naszym podstawowym celem jest trwać w trzeźwości i pomagać innym alkoholikom w jej osiągnięciu.^[1]
przedrukowano za zgodą AAWS

Anonimowi Alkoholicy są anonimowi, ponieważ wspólnota AA rządzi się zasadami, a nie jest rządzona przez osoby. Anonimowość gwarantuje, że imię, nazwisko, praca, zawód nie zostaną ujawnione.

Wspólnota AA nie angażuje się w publiczne polemiki, nie zajmuje stanowiska w jakichkolwiek sporach. Najważniejszym celem dla uczestników jest pozostać trzeźwym i pomagać innym alkoholikom trzeźwość osiągnąć.

[edytuj] Czego grupy AA nie robią

Nie rejestrują uczestników, nie angażują się w badania, ani ich nie finansują, nie włączają się do jakichkolwiek komisji czy agend społecznych, nie śledzą, ani nie kontrolują swoich uczestników, nie stawiają diagnoz lekarskich i nie udzielają porad psychiatrycznych, nie dają leków i nie zapewniają zwolnień lekarskich, usług pielęgniarskich, sanatoryjnych, zatrudnienia, nie oferują usług religijnych, nie pomagają w sprawach mieszkaniowych, życiowych, finansowych i socjalno-bytowych, nie udzielają porad rodzinnych ani zawodowych, nie obiecują nikomu rozwiązania życiowych problemów. Pokazują jedynie, w jaki sposób uczestnicy sami nauczyli się żyć bez alkoholu.

[edytuj] Historia

[edytuj] Na świecie

Miejscem założenia AA były Stany Zjednoczone. Za dzień powstania ruchu uważa się 10 czerwca 1935 - pierwszy dzień nieprzerwanej trzeźwości jednego ze współzałożycieli dra Boba (Roberta Holbrooka Smitha). Drugim był makler giełdowy Bill W. (William Griffith Wilson). Swoje korzenie organizacyjne ruch miał w Grupach Oksfordzkich. Po odłączeniu się od nich ok 1938 r. gdy spotykały się już 3 (jeszcze bezimienne) grupy, ich uczestnicy zdecydowali się spisać swoje doświadczenia. W 1939 roku ukazała się książka "Anonimowi Alkoholicy" i od jej tytułu wziął swoją nazwę cały ruch. W 1940 powstaje pierwsze biuro do obsługi ruchu. Publikacje artykułów w prasie i życzliwy stosunek wielu lekarzy sprawiły, że na początku lat 40. ruch zaczął się szybko rozwijać. Na jubileuszowym zjeździe w Sant Luis w 1955 roku Bill. W. i pozostali weterani przekazują wszystkie sprawy związane z ruchem jemu samemu.

• Pierwszy dzień nieprzerwanej trzeźwości doktora Boba.

W ostatnich latach pojawiły się nowe, zatwierdzone przez Służby Światowe AA publikacje dotyczące historii Wspólnoty Anonimowych Alkoholików. I tak Fundacja Biuro Służby Krajowej AA w Polsce wydała książkę "Przekaż dalej". Zawiera ona Kalendarium, a w nim, na stronie 435 informację: "10 czerwca: ostatni kieliszek doktora Boba".

W treści książki sytuacja ta jest opisana dokładniej. Doktor Bob pił poprzedniego dnia i 10 czerwca trząsł się tak, że żeby móc przeprowadzić operację, musiał się napić. Dostał w tym celu piwo (od Billa W.) i bliżej niezidentyfikowane środki uspokajające (psychotropowe?).

[edytuj] W Polsce

Pierwsze informacje do Polski dotarły ok. 1957 roku. W poznańskim czasopiśmie "Trzeźwość" młody socjolog dr. Wierzbicki opublikował 12 Tradycji. Ceznura zatrzymała 12 Kroków ze względu na odwołanie się do Boga w trzech miejscach. Początki ruchu też wiążą się z Poznaniem. Pod koniec lat seśćdziesiątych psycholog mgr M. Grabowska zaczęła prowadzić zajęcia grupowe oparte na założeniach programu 12 Kroków. Grupa ta zaczęła samodzielnie funkcjonować na jesieni 1974 roku.^[2] I tę datę uznają AA za swój początek. Do 1980 r. powstaje 5 grup. Jako piąta właśnie w 1980 r. powstaje pierwsza w Warszawie grupa "Odrodzenie" a wraz z nią do ruchu włącza się jego wielki sympatyk dr B. Woronowicz W 1982 grupy zaczynają ze sobą współpracować, a w 1982 zostaje powołany Komitet Oragnizacyjny I Zjazdu AA w Polsce. Sam zjazd odbywa się rok później w Poznaniu.

[edytuj] Dwanaście Tradycji AA

To podstawowe reguły według których grupy funkcjonują, kontaktują się pomiędzy sobą oraz "światem zewnętrznym".

1. Nasze wspólne dobro powinno być najważniejsze; wyzdrowienie każdego z nas zależy bowiem od jedności anonimowych alkoholików.
2. Jedynym i najwyższym autorytetem w naszej wspólnocie jest miłu-jący Bóg jakkolwiek może się On wyrażać w sumieniu każdej grupy. Nasi przewodnicy są tylko zaufanymi sługami, oni nami nie rządzą.
3. Jedynym warunkiem przynależności do AA jest pragnienie zaprzestania picia.
4. Każda grupa jest niezależna we wszystkich sprawach, z wyjątkiem tych, które dotyczą innych grup lub AA jako całości.
5. Każda grupa ma jeden główny cel: nieść posłanie alkoholikowi, który wciąż jeszcze cierpi.
6. Grupa AA nie powinna popierać, finansować ani użyczać nazwy AA żadnym pokrewnym ośrodkom ani jakimkolwiek przedsięwzięciom, ażeby problemy finansowe, majątkowe lub sprawy ambicjonalne nie odrywały nas od głównego celu.
7. Każda grupa powinna być samowystarczalna i nie powinna przyjmować dotacji z zewnątrz.
8. Działalność we wspólnocie powinna na zawsze pozostać honorowa, dopuszcza się jednak zatrudnianie niezbędnych pracowników w służbach AA.
9. Anonimowi Alkoholicy nigdy nie powinni stać się organizacją; dopuszcza się jednak tworzenie służb i komisji bezpośrednio odpowiedzialnych wobec tych, którym służą.
10. Anonimowi Alkoholicy nie zajmują stanowiska wobec problemów spoza ich wspólnoty, ażeby imię AA nie zostało nigdy uwikłane w publiczne polemiki.
11. Nasze oddziaływanie na zewnątrz opiera się na przyciąganiu, a nie na reklamowaniu, musimy zawsze zachowywać osobistą anonimowość wobec prasy radia i filmu.
12. Anonimowość stanowi duchową podstawę wszystkich naszych tradycji przypominając nam zawsze o pierwszeństwie zasad przed osobistymi ambicjami.

[edytuj] Dwanaście Kroków AA

Zobacz więcej w osobnym artykule: Program 12 Kroków.

To rdzeń programu AA. Zbiór zaleceń, które systematycznie stosowane i wymieniane z innnymi uczestnikami mają pomóc uczestnikowi wspólnoty wyzwolić się z uzależnienia.

[edytuj] Znaczenie niektórych określeleń używanych w AA

[edytuj] Program HALT

Program HALT jest w zasadzie zaleceniem, ograniczającym prawdopodobieństwo sięgnięcia po pierwszy kieliszek. Jego nazwa to skrótowiec utworzony od angielskich słów: "Hungry, Angry, Lonely, Tired", czyli: głodny, rozgniewany, samotny i zmęczony. Zaleceniem jest niedopuszczenie do stanu, w którym oddziałują te czynniki, uważane w AA za sprzyjające powrotowi do picia.

[edytuj] Sponsorowanie

Sponsorowanie w AA nie jest pojęciem związanym głównie ze sferą finansową. Sponsoring indywidualny polega na objęciu opieką alkoholika ze stosunkowo krótkim stażem trzeźwości przez alkoholika o długim stażu, zaawansowanego już w programie 12 Kroków AA. Chodzi głównie o dzielenie się doświadczeniem, siłą i nadzieją, wspardzie duchowe i dawanie przykładów radzenia sobie przez sponsora z sytuacjami podobnymi do tych, jakie przeżywa jego podopieczny.

Obok sponsorowania indywidualnego istnieje w AA także sponsorowanie grupa-grupie czy też kraj-krajowi, również polegający głównie na dzieleniu się doświadczeniami, ale także np. pomoc w wydawaniu literatury.

[edytuj] Program jednego dnia (24 godziny)

Ang. one day at a time (dosł. jeden dzień na raz) polega na skupieniu uwagi na aktualnych problemach i zdarzeniach mający na celu ochronę przed użalaniem się i rozpamiętywaniem przeszłości albo uciekaniem w nierealistyczne marzenia o przyszłości.

[edytuj] Anonimowość

W odniesieniu do kontaktów zewnętrznych: nieujawnianie personaliów i wizerunku w kontakach z mediami. Wewnątrz wspólnoty - rezygancja z prowadzenia list członków, obecności itp. oraz powoływania się na pozycję społeczną, wykształcenie itp. podczas dyskusji nad stosowaniem programu podczas spotkania.

[edytuj] Literatura wspólnoty

Publikacja "Anonimowych Alkoholików" czyli "wielkiej Księgi" - relacji ze sposobu zachowywania trzeźwosci przez około 100 uczestników bezimiennego jeszcze wtedy ruchu dała początek własnym tekstom. Są to pozycje książkowe, broszury, kazsety video oraz czasopisma.

• poszczególne pozycje
  • Anonimowi Alkoholicy
  • 12 Kroków i 12 Tradycji
  • Życie w trzeźwosci
  • Uwierzyliśmy
  • Anonimowi Alkoholicy wkraczają w dojrzałość
  • Jak to widzi Bill
  • Zdrój (dwumiesięcznik)

[edytuj] zobacz też

• grupa społeczna
• stowarzyszenie
• 12 Kroków grupy
• uzależnienia
• alkoholizm
• abstynencja

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Strona Anonimowych Alkoholików - Świat
• Strona Anonimowych Alkoholików - Polska
• Strony Al-Anon/Alateen - Świat
• Strony Al-Anon/Alateen - Polska

[edytuj] Bibliografia

• Anonimowi Alkoholicy, Warszawa, Wyd. Fundacja Biuro Służby Krajowej Anonimowych Alkoholikow w Polsce, 1999, ISBN 83-87043-63-X
• Anonimowi Alkoholicy wkraczją w dojrzałość, Warszawa, Wyd. Fundacja Biuro Służby Krajowej Anonimowych Alkoholikow w Polsce,
• Doktor Bob i dobrzy weterani. Biografia, wraz ze wspomnieniami o początkach AA na Środkowym Zachodzie, Warszawa Wyd. Fundacja Biuro Służby Krajowej Anonimowych Alkoholikow w Polsce, 2007 ISBN 978-83-87043-68-1
• Jak to widzi Bill. AA jako droga życia. Wybór pism współzałozyciela, Warszawa Wyd. Fundacja Biuro Służby Krajowej Anonimowych Alkoholikow w Polsce, 2005 ISBN 83-87043-51-6
• Przekaż dalej. Opowieść o Billu Wilsonie i o tym jak posłanie AA ogarnęło cały świat, Warszawa, Wyd. Fundacja Biuro Służby Krajowej Anonimowych Alkoholikow w Polsce, 2004, ISBN 83-87043-62-1
• Uwierzylismy, Warszawa, Wyd. Fundacja Biuro Służby Krajowej Anonimowych Alkoholikow w Polsce, 2003, ISBN 83-87043-54-0
• Życie w trzeźwości, Warszawa, Wyd. Fundacja Biuro Służby Krajowej Anonimowych Alkoholikow w Polsce, 2003, ISBN 83-87043-49-4

[edytuj] Przypisy