Antoni Brynk

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Antoni Brynk (ur. 1 marca 1850 roku, zm. 30 maja 1925 roku) - polski generał lejtnant Imperatorskiej Marynarki Wojennej Rosji. Był morskim oficerem technicznym i specjalistą w dziedzinie artylerii morskiej. Służbę wojskową zakończył na stanowisku głównego inspektora Artylerii Morskiej. Po I wojnie światowej powrócił do Polski.

[edytuj] Służba wojskowa

Antoni Brynk urodził się 1 marca 1850 roku na Wileńszczyźnie w zaborze rosyjskim. Był stryjecznym bratem kontradmirała Zygmunta Brynka. W 1872 roku ukończył Morską Szkołę Artylerii w Kronsztadzie, natomiast od 1877 do 1878 roku dokształcał się w Michajłowskiej Akademii Artyleryjskiej w Sankt Petersburgu.

W początkowym okresie służby pływał jako oficer techniczny na okrętach różnych klas. Następnie w Obuchowskich Zakładach Zbrojeniowych pracował nad kolejnymi generacjami dział okrętowych. W latach 1888-1893 zajmował posadę flagowego oficera artylerii w sztabie Eskadry Ćwiczebnej, po czym został wyznaczony na stanowisko naukowe profesora w Michajłowskiej Akademii Artyleryjskiej. W 1899 roku objął funkcję zastępcy głównego inspektora artylerii morskiej, a od 1907 roku kierował Głównym Inspektoratem Artylerii Morskiej. Był także przewodniczącym Komisji Morskich Prób Artyleryjskich (lata 1902-1907) oraz członkiem Komitetu Artyleryjskiego w Głównym Urzędzie Artylerii (lata 1908-1912). W 1912 roku został zwolniony z czynnej służby wojskowej na własną prośbę.

[edytuj] Emerytura

Po odejściu z wojska związał się z przemysłem zbrojeniowym - pracował jako dyrektor Fabryki Putiłowskiej w Petersburgu. W 1918 roku przybył do Polski i osiedlił się wraz z rodziną w Warszawie. Był członkiem zarządu Wytwórni Broni w Starachowicach. Zmarł 30 maja 1925 roku.