Zabór rosyjski
Z Wikipedii
Zabór rosyjski – ziemie dawnej Rzeczypospolitej zajęte w wyniku rozbiorów przez Imperium Rosyjskie.
Obszar ziem dawnej Rzeczypospolitej pod władztwem cara rosyjskiego zmieniał się w na przestrzeni lat tj. od pierwszego rozbioru w 1772 r. do chwili odzyskania niepodległości przez Polskę w 1918 r.
Spis treści |
[edytuj] I rozbiór Polski – rok 1772
W jego wyniku Rosja zajęła: polskie Inflanty, północną część województwa połockiego oraz województwa: witebskie, mścisławskie i południowo-wschodnią część mińskiego (ok. 92 tys. km²; 1,3 mln ludzi).
[edytuj] II rozbiór Polski – rok 1793
Zostały zagarnięte ziemie ukraińskie i białoruskie na wschód od linii Druja-Pińsk-Zbrucz, tj. województwa: kijowskie, bracławskie, część podolskiego, wschodnią część wołyńskiego i brzeskolitewskiego, mińskie i część wileńskiego (ok. 250 tys. km²).
[edytuj] III rozbiór Polski – rok 1795
Trzeci rozbiór objął: ziemie litewskie, białoruskie i ukraińskie na wschód od Bugu i linii Niemirów-Grodno (ok. 120 tys. km²).
[edytuj] Późniejsze zmiany
W 1807 r. zabór rosyjski objął uzyskany od Prus obwód białostocki. Na ostateczny kształt granic zaboru rosyjskiego miało wpływ utworzenie Księstwa Warszawskiego (istniało w latach 1807-1814), a po jego upadku utworzenie w 1815 r. uzależnionego od Rosji Królestwa Polskiego.
Zabór rosyjski obejmował 81% terytorium dawnej Rzeczypospolitej, tj. ziemie litewsko-ruskie oraz ziemie rdzennie polskie z Warszawą. Utworzone na części terytorium zaboru Królestwo Polskie straciło swą autonomię w wyniku powstań narodowych 1830 i 1863 r.
Po I wojnie światowej i pokoju ryskim (w 1921 r.), kończącym wojnę polsko-bolszewicką, znaczna część ziem dawnego zaboru rosyjskiego pozostała przy ZSRR bądź znalazła się w granicach Litwy i Łotwy.
