Antoni Szuniewicz

Z Wikipedii

Antoni Szuniewicz (ur. 14 listopada 1911 w Leonowiczach na Wileńszczyźnie, zm. 12 marca 1987 w Częstochowie) - organista, kompozytor, dyrygent, chórmistrz, pedagog.

W latach 1927-31 uczęszczał do Zawodowej Szkoły Organistów im. Montwiłła w Wilnie. Następnie studiował w wileńskim Konserwatorium Muzycznym im. M. Karłowicza, w klasie organów Władysława Kalinowskiego (1932-34) i w klasie kompozycji Tadeusza Szeligowskiego (1934-39).

Po ukończeniu studiów był zatrudniony w latach 1937-39 w Konserwatorium Wileńskim, pracując także w Zawodowej Szkole Organistów. Równocześnie z pracą pedagogiczną pełnił obowiązki organisty w wileńskich kościołach: św. Bartłomieja (1931-34) i Ojców Franciszkanów (1934-45), gdzie także prowadził chór.

Po zakończeniu działań wojennych w 1945 r. na skutek repatriacji opuścił Wilno i osiedlił się w Częstochowie, gdzie objął funkcję organisty i dyrygenta chóru w Bazylice Katedralnej św. Rodziny. Przyczynił się do wybudowania w tej świątyni organów. Obok pracy w kościele był także koncertującym organistą. Koncertował w wielu miastach Polski. Ponadto działał jako rzeczoznawca budowy organów. Zasiadał w komisjach ekspertów nowo wybudowanych instrumentów. Był także autorem dyspozycji głosów m.in. do organów kościoła franciszkanów w Gdańsku i katedry św. Rodziny w Częstochowie.

Antoni Szuniewicz znany był także z działalności dyrygenckiej. Obok kierowania chórem katedralnym zajmował się także prowadzeniem połączonych chórów Diecezji Częstochowskiej, powoływanych z okazji szczególnych wydarzeń w życiu miejscowego Kościoła (np. pielgrzymek Jana Pawła II).

Prowadził także działalność pedagogiczną. Od 1946 r. pracował w Zespole Szkół Muzycznych w Częstochowie, gdzie uczył teorii muzyki i prowadził klasę organów. Współpracował ponadto z Niższym Seminarium Duchownym, Diecezjalnym Studium Organistowskim oraz zgromadzeniami zakonnymi.

Szuniewicz był członkiem Diecezjalnej Komisji ds. Muzyki i Śpiewu Kościelnego, Diecezjalnej Komisji ds. Organistów, członkiem Sekcji Głównej Komisji Kultu Bożego II Synodu Diecezji Częstochowskiej, prezesem Częstochowskiego Koła Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków oraz wiceprzewodniczącym Rady Zakładowej Związku Pracowników Kultury i Sztuki.

Otrzymał liczne dyplomy i odznaczenia państwowe i kościelne, m.in.:

• 1969 - odznaczenie Pro Ecclesia et Pontifice,
• 1979 - odznaka Zasłużony Działacz Kultury,
• 1982 - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• 1984 - Medal Komisji Edukacji Narodowej,
• 1985 - Medal 40-lecia Polski Ludowej.

Ważniejsze kompozycje:

cykle mszalne (m.in.):

• Maryjna msza polska na 4-gł. chór mieszany i organy (wyd. Santa Severa Rzym 1974)
• Msza polska na 4-gł. chór mieszany i organy (wyd. Santa Severa Rzym 1974)
• Msza w języku polskim na tematy melodii pieśni maryjnych na 3-gł. chór żeński i organy (1975)

utwory o charakterze kantatowym (m.in.):

• Cantata ad honorem Jubilati Christe dum Tibi na 4-gł. chór mieszany i organy (1950 lub 1951)
• Kantata jubileuszowa na 4-gł. chór mieszany i orkiestrę (1950)
• Modlitwa do Boga na 6-gł. chór mieszany i organy (1937, wyd. Wydawnictwo K.T.Barwickiego nr 755 Poznań 1957)

utwory chóralne a cappella (m.in.):

• Stabat Mater na 4-gł. chór mieszany a cappella (wyd. Wydawnictwo H. Kubickiego Wilno 1939)
• Gwiazdo jasności na 4-gł. chór mieszany a cappella (wyd. Wydawnictwo K.T. Barwickiego nr 439 Poznań 1948)
• Hymn do św. Cecylii na 6-gł. chór mieszany a cappella (wyd. Wydawnictwo K.T.Barwickiego nr 436 Poznań 1948)

pieśni solowe z tow. fortepianu lub organów (m.in.):

• Kołysanka na głos i fortepian (wyd. Wydawnictwo H. Kubickiego Wilno 1939)
• Pieśń wygnańca na baryton i fortepian (1945)

ponadto:

• części mszalne
• chóralne opracowania pieśni kościelnych
• religijne pieśni jedno- i dwugłosowe

Większość kompozycji o tematyce religijnej A. Szuniewicza wydało Wydawnictwo Zakonu Paulinów "Paulinianum" w zbiorze Modlitwa do Boga (Częstochowa 2001).

Bibliografia:

1. Czarniawski, H., Festiwal „Pro Musica”, „Ruch Muzyczny 1967, nr 17
2. Deska, A., Ocalić od zapomnienia (album poświęcony pamięci A. Szuniewicza, rkp. bibl. ZSM Częstochowa)
3. Deska, A., Muzyka - modlitwą do Boga. 12. rocznica śmierci Antoniego Szuniewicza (1911-1987), „Niedziela” 1999 nr 12
4. Janeczek, J., Muzyk modlitwy, „Gazeta Wyborcza” 1997 nr 112
5. Jelonek, L., Z dziejów życia muzycznego w Częstochowie, Wydawnictwo WSP Częstochowa 1995
6. Komorowska, M., Odkrywam Częstochowę, „Ruch Muzyczny” 1975 nr 2
7. Komorowska, M., Pod Jasną Górą, „Ruch Muzyczny” 1975 nr 12
8. Krzywoń, J., Antoni Szuniewicz - pedagog, kompozytor i działacz muzyczny, praca magisterska, WSP Częstochowa 1988 (maszynopis)
9. Łukaszewski, M., Muzyka jest jedna, „Niedziela 1997 nr 10
10. Łukaszewski M.T., Antoni Szuniewicz. Mistrz klawiatury, wspaniały pedagog, kompozytor i muzyk, „Muzyka21” 2002 nr 3
11. Malko, W., Częstochowa bez aureoli, „Ruch Muzyczny” 1969 nr 1
12. Malko, W., Biografie kompozytorów częstochowskich. Antoni Szuniewicz, „Almanach Częstochowy” 1989
13. Olejnik, J., Wypych, J., Po prostu kocham muzykę..., „Kierunki” 1977 nr 9
14. Piersiak, R., Trzydzieści pięć lat „Pochodni”, w: Ziemia Częstochowska t. 5, Katowice 1965
15. (R.), Modlił się muzyką. 15 rocznica śmierci Antoniego Szuniewicza, „Niedziela” 2002 nr 10
16. Wiśniowski., T., Pamięci profesora Antoniego Szuniewicza, „Słowo Powszechne” 1987 nr 17
17. Żwirek., R., Religijna twórczość kompozytorska Antoniego Szuniewicza, praca magisterska, KUL, Lublin 1999