Aula Leopoldina

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Aula Leopoldina (Auditorium Academicum) - reprezentacyjna, barokowa aula w głównym gmachu Uniwersytetu Wrocławskiego. Pomyślana jako główne reprezentacyjne pomieszczenie nowo wznoszonego gmachu w latach 1728-1732. Nazwa nadana ku czci fundatora uniwersytetu, cesarza rzymskiego Leopolda I. Bardzo bogate dekoracje stiukowe wykonał bawarski artysta Franz Joseph Mangoldt, freski Jan Handke, a rzeźby drewniane Krzysztof Hollandt.

Lekko trapezowate wnętrze podzielone jest na podium i audytorium, oprócz tego nad wejściem umieszczono emporę muzyczną. W centrum podium grupa rzeźbiarska z Leopoldem I na tronie i bocznie rozmieszczonymi posągami jego synów i także cesarzy niemieckich: Józefa I oraz Karola VI. Przed nimi stalle i loże kanclerza (południowa część) i rektora (północna część). Na stropie fresk z poświęceniem uniwersytetu Matce Boskiej.

W antypodium wielki alegoryczny fresk ilustruje apoteozę Mądrości Bożej, źródła wszelkiej wiedzy oraz personifikacje ówczesnych nauk i sztuk. Mniejsze freski we wnękach okiennych przedstawiają starożytnych i nowożytnych (do XVII) uczonych. Na ścianie wisi szesnaście portretów osób zasłużonych dla zakonu jezuitów oraz w pierwszych etapach budowy i działania uczelni. Osiem z tych portretów skradziono w 1997, odzyskano tylko jeden, a resztę zastąpiono kopiami powstałymi po kradzieży. Przy ścianach stoją loże profesorskie. Niezwykle bogaty jest portal wejściowy do auli, z bogato rzeźbionym drzwiami. Empora muzyczna ozdobiona stiukową balustradą z herbem ówczesnego starosty wrocławskiego Jana Antoniego Schaffgotscha oraz stropowym freskiem z alegorią Śląska bronionego przez Pallas Atenę. Podłoga sali wyłozona jest marmurowymi płytami. Aula Leopldina w trakcie kolejnych wojen i oblężeń miasta nie poniosła istotnych strat.

Aula Leopoldina jest obecnie wykorzystywana głównie jako część muzeum uniwersyteckiego, a także jako miejsce obchodzenia głównych uroczystości uczelni (np. immatrykulacji).