Benno Fiala von Fernbrugg

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Benno Fiala von Fernbrugg (16 czerwca 1890 - 29 października 1964) - austriacki pilot, as myśliwski lotnictwa austro-węgierskiego okresu I wojny światowej.

Urodził się w Wiedniu w arystokratycznej rodzinie. Od młodości zafascynowany lotnictwem, wstąpił do lotnictwa wojskowego i 28 lipca 1914 (w dniu wypowiedzenia wojny przez Austro-Węgry) ukończył kurs obserwatora lotniczego. Początkowo służył w eskadrze rozpoznawczej Flik 1 (Fliegerkompagnie 1) w Galicji na froncie rosyjskim. Był zwolennikiem wyposażenia samolotów rozpoznawczych w radiostacje do przekazywania meldunków i aparaty fotograficzne oraz karabiny maszynowe. Został odznaczony srebrnym Medalem Zasługi, gdy pociąg z zaopatrzeniem dla jednostki, w którym jechał, został zaatakowany przez rosyjski oddział i maszynista został raniony, wówczas Fiala von Fernbrugg przedostał się do lokomotywy i dalej sam poprowadził pociąg. 10 listopada 1914 został awansowany na stopień podporucznika (Leutnant).

W czerwcu 1915 latając jako obserwator zestrzelił dwa pierwsze samoloty rosyjskie, lecz zwycięstwa te nie zostały potwierdzone oficjalnie. Od stycznia 1916 latał w eskadrze Flik 19 na froncie włoskim na samolotach rozpoznawczo-bombowych Hansa Brandenburg C.I. 29 kwietnia odniósł pierwsze potwierdzone zwycięstwo nad włoskim samolotem, a 4 maja zestrzelił włoski sterowiec.

Na początku 1917 Fiala von Fernbrugg został raniony przez ogień przeciwlotniczy podczas bombardowania, co wyłączyło go z akcji na kilka miesięcy. W tym czasie, będąc na tyłach, ukończył kurs pilotażu. Powrócił na front w czerwcu 1917 trafiając już do eskadry myśliwskiej Flik 41J, następnie w sierpniu do eskadry Flik 12D. Latając na myśliwcach Hansa-Brandeburg D.I, pierwsze zwycięstwo jako pilot myśliwski odniósł 9 sierpnia. W tym okresie został awansowany na stopień Oberleutnant. Do końca służby we Flik 12D odniósł 6 zwycięstw. Od listopada 1917 latał w eskadrze Flik 56J, odnosząc w niej jedno zwycięstwo.

Od stycznia 1918 Fiala von Fernbrugg został wyznaczony na dowódcę eskadry Flik 51J na froncie włoskim, latając w niej do końca wojny na myśliwcach Oeffag D.III (licencyjny Albatros D.III). W jednostce tej odniósł 19 zwycięstw powietrznych, w tym 30 marca jako swoje 14. zwycięstwo zestrzelił myśliwiec Sopwith Camel brytyjskiego asa Allana Jerrarda (7 zwycięstw), który został wzięty do niewoli. 1 maja zestrzelił dwa samoloty i dwa balony. Ostatnie zwycięstwo odniósł 20 sierpnia 1918 (samolot zwiadowczy SVA-5). W październiku został skierowany na stanowisko sztabowe.

Podczas wojny, Fiala von Fernbrugg uzyskał 28 zestrzeleń oficjalnie zaliczonych, co postawiło go na trzecim miejscu spośród asów lotnictwa Austro-Węgier. Ponadto, zestrzelił ok. 6 samolotów prawdopodobnie (podawane są też inne liczby zestrzeleń, doliczające samoloty prawdopodobnie zestrzelone). Został odznaczony Orderem Żelaznej Korony III klasy, Krzyżem Zasługi Wojennej III klasy i złotym Medalem za Odwagę dla oficerów (ordery te otrzymało jedynie po kilkunastu lotników) oraz krzyżem rycerskim Orderu Leopolda z dekoracją wojenną.

Po wojnie uzyskał dyplom inżyniera na uniwersytecie wiedeńskim, zajmował się następnie lotnictwem cywilnym. Od 1925 pracował w zakładach Junkers, między innymi do 1927 zajmując się obsługą techniczną samolotów Junkers F-13 polskiej linii lotniczej Aerolot w Warszawie. W 1933, po aresztowaniu przez Gestapo, powrócił z Niemiec do Austrii. Zmarł w Wiedniu 29 października 1964.